Analog insuliny icodec w leczeniu pacjentów z cukrzycą typu 2

Insulina icodec to analog insuliny bazalnej stworzony tak, aby można było podawać go raz w tygodniu. W badaniu o akronimie NN1436-4383 skonfrontowano nowy analog z glarginą U100.

Do badania włączono pacjentów z cukrzycą typu 2, którzy wcześniej nie otrzymywali leczenia insulinami bazalnymi, u których wartość hemoglobiny glikowanej mieściła się pomiędzy 7,0 a 9,5%. Uczestnicy byli randomizowani do insuliny icodec, którą podawano raz w tygodniu lub do insuliny glargina U100 podawaną raz dziennie. Ponadto, pacjenci stosowali metforminę +/- gliptyny. Pierwszorzędowym punktem końcowym była zmiana w odsetku hemoglobiny glikowanej po 26 tygodniach leczenia.

W badaniu zrandomizowano 247 pacjentów. W grupie interwencyjnej odsetek hemoglobiny glikowanej zmniejszył się o 1,33 punktu procentowego, podczas gdy w grupie leczonej glarginą o 1,15 punktu procentowego (różnica pomiędzy grupami: -0,18 punktu procentowego; 95% CI: -0,38 do 0,02 punktu procentowego; p=0,08). Częstość występowania hipoglikemii poniżej 54 mg/dl lub hipoglikemii z ciężkimi zaburzeniami poznawczymi występowały z częstością 0,53 incydentów w grupie interwencyjnej i 0,46 w grupie kontrolnej na osobę w ciągu roku.

Insulina icodec cechuje się podobną skutecznością i profilem bezpieczeństwa, jak glargina U100 u pacjentów z cukrzycą typu 2.

CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności)