Apiksaban vs warfaryna w leczeniu migotania przedsionków u pacjentów z wadą zastawkową
Autor: Andrzej Kordas
Data: 17.09.2015
Źródło: Apixaban in Comparison With Warfarin in Patients With Atrial Fibrillation and Valvular Heart Disease: Findings From the Apixaban for Reduction in Stroke and Other Thromboembolic Events in Atrial Fibrillation (ARISTOTLE) Trial; Alvaro Avezum, Renato D. Lop
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Apiksaban został dopuszczony do terapii migotania przedsionków bez zastawkowej wady serca celem zapobiegania udarom mózgu oraz zatorom obwodowym. Alvaro Avezum i wsp. postanowili jednakże ocenić skuteczność tego rodzaju terapii w porównaniu z leczeniem przy użyciu warfaryny wśród pacjentów z obecną wadą zastawkową serca. Wyniki badania opublikowano na łamach Circulation.
Ocenie poddano częstość występowania udaru mózgu, zatorowości obwodowej, poważnych krwawień oraz zgonu wśród pacjentów z umiarkowaną lub ciężką wadą zastawkową leczonych przy wykorzystaniu apiksabanu lub warfaryny. Kryteria te spełniało 4808 (26.4%) wśród pacjentów objętych badaniem ARISTOTLE (n=18 201).
Wykazano, iż pacjenci z wadą zastawkową serca mieli istotnie wyższe ryzyko wystąpienia udaru mózgu lub zatorowości obwodowej w porównaniu z osobami wolnymi od wady zastawkowej.
Wykazano ponadto, iż stosowanie apiksabanu w porównaniu z warfaryną wiązało się z redukcją częstości występowania udaru mózgu i zatorowości obwodowej (HR, 0.70; 95% CI, 0.51–0.97 wśród pacjentów z zastawkową wadą serca oraz HR, 0.84; 95%, CI 0.67–1.04; wśród pacjentów bez zastawkowej wady serca P=0.38) oraz poważnych krwawień (HR, 0.79; 95% CI, 0.61–1.04 wśród pacjentów z zastawkową wadą serca oraz HR, 0.65; 95% CI, 0.55–0.77; wśród pacjentów bez zastawkowej wady serca P=0.23).
Ponadto stosowanie apiksabanu w porównaniu z warfaryną wiązało się redukcją ryzyka zgonu zarówno wśród pacjentów z zastawkową wadą serca (HR, 1.01; 95% CI, 0.84–1.22) jak i wśród pacjentów bez zastawkowej wady serca (HR 0.84; 95% CI, 0.73–0.96; P=0.10).
Podsumowując, u ponad 25% pacjentów objętych badaniem ARISTOTLE była obecna umiarkowana lub ciężka wada zastawkowa serca. Niezależnie od występowania lub nie zastawkowej wady serca, wykazano iż stosowanie apiksabanu wiązało się z istotną redukcją ryzyka udaru mózgu, zatorowości obwodowej, poważnych krwawień oraz zgonu w porównaniu z terapią warfaryną.
Wykazano, iż pacjenci z wadą zastawkową serca mieli istotnie wyższe ryzyko wystąpienia udaru mózgu lub zatorowości obwodowej w porównaniu z osobami wolnymi od wady zastawkowej.
Wykazano ponadto, iż stosowanie apiksabanu w porównaniu z warfaryną wiązało się z redukcją częstości występowania udaru mózgu i zatorowości obwodowej (HR, 0.70; 95% CI, 0.51–0.97 wśród pacjentów z zastawkową wadą serca oraz HR, 0.84; 95%, CI 0.67–1.04; wśród pacjentów bez zastawkowej wady serca P=0.38) oraz poważnych krwawień (HR, 0.79; 95% CI, 0.61–1.04 wśród pacjentów z zastawkową wadą serca oraz HR, 0.65; 95% CI, 0.55–0.77; wśród pacjentów bez zastawkowej wady serca P=0.23).
Ponadto stosowanie apiksabanu w porównaniu z warfaryną wiązało się redukcją ryzyka zgonu zarówno wśród pacjentów z zastawkową wadą serca (HR, 1.01; 95% CI, 0.84–1.22) jak i wśród pacjentów bez zastawkowej wady serca (HR 0.84; 95% CI, 0.73–0.96; P=0.10).
Podsumowując, u ponad 25% pacjentów objętych badaniem ARISTOTLE była obecna umiarkowana lub ciężka wada zastawkowa serca. Niezależnie od występowania lub nie zastawkowej wady serca, wykazano iż stosowanie apiksabanu wiązało się z istotną redukcją ryzyka udaru mózgu, zatorowości obwodowej, poważnych krwawień oraz zgonu w porównaniu z terapią warfaryną.
