Bezpieczeństwo nowych leków przeciwkrzepliwych w marskości wątroby
Autor: Mariusz Bryl
Data: 11.01.2016
Źródło: : Intagliata NM, Henry ZH, Maitland H i wsp. Direct Oral Anticoagulants in Cirrhosis Patients Pose Similar Risks of Bleeding When Compared to Traditional Anticoagulation. Dig Dis Sci published online: 02 January 2016. PE/MB
Nowe leki przeciwkrzepliwe, takie jak bezpośrednie inhibitory czynnika Xa – rywaroksaban i apiksaban, są coraz powszechniej stosowane ze wskazań kardiologicznych. W wielu sytuacjach zaczynają wypierać klasyczne leki przeciwkrzepliwe, jak warfaryna czy acenokumarol, ponieważ są łatwiejsze w stosowaniu i nie wymagają regularnej kontroli parametrów laboratoryjnych.
Szczególną grupą chorych, u których dochodzi z powodu samej jednostki chorobowej, do istotnych zaburzeń funkcji koagulologicznych, są chorzy z marskością wątroby. Z tego też względu, a także z powodu zaburzeń metabolizmu wątrobowego wielu leków, stosowanie antagonistów witaminy K w tej grupie chorych jest wyjątkowo trudne i obarczone zwiększonym ryzykiem powikłań – głównie krwotocznych.
Na łamach czasopisma Digestive Diseases and Sciences ukazała się ważna z praktycznego punktu widzenia praca, porównująca ryzyko powikłań krwotocznych u chorych z marskością wątroby, stosujących nowe leki przeciwkrzepliwe, w porównaniu do antagonistów witaminy K.
Autorzy ujęli w analizie 39 chorych z marskością wątroby, którzy w okresie 3-letniej obserwacji przyjmowali nowe leki przeciwkrzepliwe (n=20) lub klasyczne leki przeciwkrzepliwe (n=19). Obie grupy były porównywalne pod względem charakterystyki klinicznej. Wśród chorych stosujących klasyczne leki przeciwkrzepliwe odnotowano 3 powikłania krwotoczne, podczas gdy w grupie przyjmującej rywaroksaban lub apiksaban – 4. Dwa powikłania krwotoczne zakwalifikowane jako poważne działania niepożądane, miały miejsce w grupie, stosującej klasyczne leki przeciwkrzepliwe oraz jedno – wśród chorych na nowych lekach przeciwkrzepliwych.
Tak więc, podsumowując, nie odnotowano jakichkolwiek różnic w częstości występowanie powikłań krwotocznych u chorych z marskością wątroby, stosujących klasyczne leki przeciwkrzepliwe oraz bezpośrednie inhibitory czynnika Xa. Analiza statystyczna nie pozwoliła także na wskazanie czynników predykcyjnych wystąpienia powikłań krwotocznych w badanej grupie.
Na łamach czasopisma Digestive Diseases and Sciences ukazała się ważna z praktycznego punktu widzenia praca, porównująca ryzyko powikłań krwotocznych u chorych z marskością wątroby, stosujących nowe leki przeciwkrzepliwe, w porównaniu do antagonistów witaminy K.
Autorzy ujęli w analizie 39 chorych z marskością wątroby, którzy w okresie 3-letniej obserwacji przyjmowali nowe leki przeciwkrzepliwe (n=20) lub klasyczne leki przeciwkrzepliwe (n=19). Obie grupy były porównywalne pod względem charakterystyki klinicznej. Wśród chorych stosujących klasyczne leki przeciwkrzepliwe odnotowano 3 powikłania krwotoczne, podczas gdy w grupie przyjmującej rywaroksaban lub apiksaban – 4. Dwa powikłania krwotoczne zakwalifikowane jako poważne działania niepożądane, miały miejsce w grupie, stosującej klasyczne leki przeciwkrzepliwe oraz jedno – wśród chorych na nowych lekach przeciwkrzepliwych.
Tak więc, podsumowując, nie odnotowano jakichkolwiek różnic w częstości występowanie powikłań krwotocznych u chorych z marskością wątroby, stosujących klasyczne leki przeciwkrzepliwe oraz bezpośrednie inhibitory czynnika Xa. Analiza statystyczna nie pozwoliła także na wskazanie czynników predykcyjnych wystąpienia powikłań krwotocznych w badanej grupie.
