Czy β-blokery zmniejszają śmiertelność wewnątrzszpitalną wśród pacjentów z kardiomiopatią Takotsubo?

Postuluje się, iż mechanizm katecholaminergiczny odgrywa istotną rolę w patogenezie kardiomiopatii Takotsubo. Jednakże, efekt stosowania β-blokerów w ostrej fazie kardiomiopatii Takotsubo nie został dotychczas dostatecznie przebadany. Toshiaki Isogai i wsp. zaprojektowali badanie mające na celu określić czy wczesne stosowanie β-blokerów w kardiomiopatii Taktotsubo wiąże się z redukcją śmiertelności wewnątrzszpitalnej. Wyniki badania opublikowano na łamach czasopisma Heart.

Retrospektywnym badaniem kohortowym objęto pacjentów w wieku powyżej 20 r.ż. hospitalizowanych z powodu kardiomiopatii Takotsubo w latach 2010-2014. Trzydziestodniową śmiertelność wewnątrzszpitalną porównywano wśród osób, którym w pierwszej lub drugiej dobie hospitalizacji włączono do terapii β-blokery (grupa badana), z osobami którym w czasie hospitalizacji nie włączono do leczenia β-blokerów (grupa kontrolna).

Ogółem do badania włączono 2672 osoby, spośród czego 81.5% stanowiły kobiety. Grupa badana liczyła 423 osoby, grupa kontrolna – 2249 osób. Ostatecznie analizą objęto 422 pacjentów z grupy badanej oraz 1688 osób z grupy kontrolnej (stosunek 1:4).

Przeprowadzona analiza statystyczna nie wykazała różnic w zakresie trzydziestodniowej śmiertelności wewnątrzszpitalnej pomiędzy powyższymi grupami (2.4% vs 2.0%, p=0.703; różnica ryzyka - 0.4%; 95% CI, −1.2% do 2.0%). Nie wykazano, aby wczesne stosowanie β-blokerów wpływało istotnie na trzydziestodniową śmiertelność wewnątrzszpitalną (OR, 1.17; 95% CI 0.58 - 2.37).