Czy flozyny działają nefroprotekcyjnie? Metaanaliza z The Lancet
Działy:
Aktualności w Lekarz POZ
Aktualności
Flozyny (inhibitory SGLT2) są skuteczne, jednak stosunkowo rzadko stosowane głównie ze względu na ich wysoką cenę. Jak pokazuje metaanaliza z prestiżowego The Lancet Diabetes & Endocrinology ich szerokie zastosowanie pozwoliłoby na uniknięcie wielu powikłań cukrzycy, w tym zgonów.
Zespół naukowców z Australii, Kanady, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych przeprowadził metaanalizę oceniającą nefroprotekcyjne działanie flozyn. Włączono cztery duże, randomizowane badania oceniające w sumie trzy leki z wymienionej grupy: empagliflozynę, kanagliflozynę i dapagliflozynę. Metaanaliza objęła bardzo dużą populację, wynoszącą 38 723 osoby.
W całej badanej populacji 252 uczestników wymagało dializy, przeszczepu lub zmarło z powodu choroby nerek, a u 335 wystąpiła krańcowa choroba nerek. Do ostrego uszkodzenia nerek doszło u 943 chorych. Obliczono, że inhibitory SGLT2 znacznie zmniejszały ryzyko dializy, przeszczepu lub zgonu z powodu choroby nerek (RR 0,67, p=0,0019) - powyższa zależność była obecna we wszystkich włączonych badaniach. Flozyny zmniejszały także częstość występowania schyłkowej niewydolności (RR 0,65, p <0,0001) i ostrego uszkodzenia nerek (RR 0,75, p <0,00001). Stwierdzono, że pomimo sugestii spadku działania flozyn wraz z pogarszaniem się czynności nerek (p=0,073 dla trendu) istnieją wyraźne dowody na występowanie korzyści dla wszystkich podgrup eGFR, w tym dla osób z wyjściowym eGFR w zakresie 30–45 ml/min/1,73m2 (RR 0,70, p = 0,0080). We wszystkich badaniach, niezależnie od wyjściowej albuminurii, wykazano efekt nefroprotekcyjny.
W całej badanej populacji 252 uczestników wymagało dializy, przeszczepu lub zmarło z powodu choroby nerek, a u 335 wystąpiła krańcowa choroba nerek. Do ostrego uszkodzenia nerek doszło u 943 chorych. Obliczono, że inhibitory SGLT2 znacznie zmniejszały ryzyko dializy, przeszczepu lub zgonu z powodu choroby nerek (RR 0,67, p=0,0019) - powyższa zależność była obecna we wszystkich włączonych badaniach. Flozyny zmniejszały także częstość występowania schyłkowej niewydolności (RR 0,65, p <0,0001) i ostrego uszkodzenia nerek (RR 0,75, p <0,00001). Stwierdzono, że pomimo sugestii spadku działania flozyn wraz z pogarszaniem się czynności nerek (p=0,073 dla trendu) istnieją wyraźne dowody na występowanie korzyści dla wszystkich podgrup eGFR, w tym dla osób z wyjściowym eGFR w zakresie 30–45 ml/min/1,73m2 (RR 0,70, p = 0,0080). We wszystkich badaniach, niezależnie od wyjściowej albuminurii, wykazano efekt nefroprotekcyjny.
