Denosumab i wysokie dawki teraparatydu - przyszłość leczenia osteoporozy
Działy:
Aktualności w Lekarz POZ
Aktualności
Rośnie odsetek populacji w wieku emerytalnym, której częstym problemem - zwłaszcza dotyczącym kobiet - jest osteoporoza. Jej odpowiednie leczenie pozwoli na uniknięcie wielu złamań i upadków. Farmakoterapia jest coraz doskonalsza - kolejny krok na przód przedstawiono na łamach The Lancet Diabetes & Endocrinology.
W leczeniu osteoporozy znajdują zastosowanie denosumab (przez Polskie Towarzystwo Endokrynologiczne zalecany jako lek pierwszej lub kolejnych linii leczenia) oraz teryparatyd (zalecany w ciężkich osteoporozach ze złamaniami po uznaniu nieskuteczności innych leków, zwłaszcza w osteoporozie indukowanej glikokortykosteroidami). W badaniu DATA wykazano wysoką skuteczność połączenia obu leków.
W Massachusetts General Hospital w USA przeprowadzono randomizowane badanie (DATA-HD), do którego zakwalifikowano kobiety po menopauzie (przynajmniej 36 miesięcy od ostatniej miesiączki lub od histerektomii ze stężeniem hormonu folikulotropowego ≥40 U/L) i z osteoporozą. 269 uczestniczek zostało losowo przydzielonych (1:1) do otrzymywania teriparatydu w dawce 20 μg (dawka standardowa) lub 40 μg (wysoka dawka) raz na dobę podskórnie przez 9 miesięcy. Po 3 miesiącach u obu grup rozpoczęto podawanie 60 mg denosumabu (s.c. co 6 miesięcy).
Po 15 miesiącach mediana BMD w obrębie kręgosłupa istotnie wzrosła zwłaszcza w grupie leczonej wysoką dawką teraparatydu (17,5%, p<0,0001); mniejszy wzrost zanotowano w grupie ze standardową dawką leku (9,5%). Zależność ta dotyczyła także pomiarów w obrębie szyjki kości udowej (6,8% vs. 4,3%, p=0,04) jak i całego biodra (6,1% vs. 3,9%, p<0,0001). W obu grupach odnotowano podobny odsetek działań niepożądanych (77% i 78%), z których najczęstszymi były bóle stawów, bolesne skurcze mięśni, zmęczenie i wymioty.
Autorzy podają, że szybki wzrost masy kostnej wskutek stosowania schematu wysokich dawek teraparatydu może zapewnić przywrócenie integralności kośćca u pacjentów z osteoporozą. Dla polskich pacjentów teraparatyd jest niestety trudno dostępny i nie jest refundowany, zatem powyżej opisane leczenie jest melodią przyszłości.
W Massachusetts General Hospital w USA przeprowadzono randomizowane badanie (DATA-HD), do którego zakwalifikowano kobiety po menopauzie (przynajmniej 36 miesięcy od ostatniej miesiączki lub od histerektomii ze stężeniem hormonu folikulotropowego ≥40 U/L) i z osteoporozą. 269 uczestniczek zostało losowo przydzielonych (1:1) do otrzymywania teriparatydu w dawce 20 μg (dawka standardowa) lub 40 μg (wysoka dawka) raz na dobę podskórnie przez 9 miesięcy. Po 3 miesiącach u obu grup rozpoczęto podawanie 60 mg denosumabu (s.c. co 6 miesięcy).
Po 15 miesiącach mediana BMD w obrębie kręgosłupa istotnie wzrosła zwłaszcza w grupie leczonej wysoką dawką teraparatydu (17,5%, p<0,0001); mniejszy wzrost zanotowano w grupie ze standardową dawką leku (9,5%). Zależność ta dotyczyła także pomiarów w obrębie szyjki kości udowej (6,8% vs. 4,3%, p=0,04) jak i całego biodra (6,1% vs. 3,9%, p<0,0001). W obu grupach odnotowano podobny odsetek działań niepożądanych (77% i 78%), z których najczęstszymi były bóle stawów, bolesne skurcze mięśni, zmęczenie i wymioty.
Autorzy podają, że szybki wzrost masy kostnej wskutek stosowania schematu wysokich dawek teraparatydu może zapewnić przywrócenie integralności kośćca u pacjentów z osteoporozą. Dla polskich pacjentów teraparatyd jest niestety trudno dostępny i nie jest refundowany, zatem powyżej opisane leczenie jest melodią przyszłości.
