123RF
Depresja pocovidowa dłuższa niż sądzono
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 27.06.2021
Źródło: Medscape
Działy:
Aktualności w Lekarz POZ
Aktualności
Najnowsze badania pokazują, że pacjenci hospitalizowani z COVID-19 doświadczają problemów poznawczych i behawioralnych po wypisie ze szpitala.
Badacze stwierdzili zmiany w funkcjach poznawczych, depresję i zespół stresu pourazowego (PTSD) u zakażonych pacjentów, zarówno w fazie podostrej, jak i 10 miesięcy po wypisaniu ze szpitala. Wykazano, że zmiany utrzymują się w fazie pocovidowej. Wyniki zostały zaprezentowane na Kongresie Europejskiej Akademii Neurologii (EAN) 2021.
Wcześniejsze badania sugerują, że około 30% osób, które przeszły COVID-19, ma zaburzenia poznawcze, a 30%-40% ma zaburzenia psychopatologiczne, w tym lęk i depresję. Zaburzenia te były związane z nasileniem ostrych objawów ze strony układu oddechowego, zapaleniem nerwów wywołanych infekcją, zmianami w naczyniach mózgowych i/lub neurodegeneracją. Nie było jednak jasne, czy zaburzenia te utrzymują się w fazie po COVID-19. Aby to stwierdzić, naukowcy zbadali 49 pacjentów z potwierdzonym COVID-19 przyjętych na szpitalny oddział ratunkowy. Ich stan oceniano po 2 miesiącach (faza podostra) i po 10 miesiącach (faza po COVID-19).
Średni wiek to 61 lat (przedział wiekowy 40-75), 73% stanowili mężczyźni. Większość miała co najmniej jeden czynnik ryzyka sercowo-naczyniowego, taki jak nadciśnienie (55%), palenie (22%) i dyslipidemię (18%).
Przy przyjęciu do szpitala 71% miało nieprawidłowości w badaniu neurologicznym, 59% - hipogezję (osłabiony zmysł smaku), 45% hiposmię (osłabiony węch), 39% ból głowy , a 20% splątanie lub senność. W trakcie hospitalizacji 27% potrzebowało wentylacji nieinwazyjnej.
Oprócz ocen poznawczych i neurologicznych uczestnikom wykonano MRI dwa miesiące po wypisaniu ze szpitala. Badacze uzyskali dane dotyczące istoty szarej, istoty białej i całkowitej objętości mózgu.
W dwa miesiące po wypisie 53% pacjentów prezentowało co najmniej jeden deficyt poznawczy. Wiele deficytów związanych było z funkcjami wykonawczymi, w tym - trudności z planowaniem, uwagą i rozwiązywaniem problemów (16%). Jednak niektórzy uczestnicy mieli problemy z pamięcią (6%) lub zaburzenia wzrokowo-przestrzenne (6%). Prawie jedna czwarta (23%) zgłosiła się z kombinacją objawów związanych z dysfunkcją wykonawczą. Ponad jedna trzecia pacjentów doświadczyła objawów depresji (16%) lub PTSD (18%).
Pacjenci w wieku poniżej 50 lat mieli więcej dysfunkcji wykonawczych, przy czym objawy te dotyczyły 75% młodszych pacjentów. Cięższe objawy oddechowe przy przyjęciu do szpitala były istotnie związane z deficytami w fazie podostrej ( p = 0,002 dla przetwarzania informacji). Niski poziom tlenu w mózgu może prowadzić do dezorientacji, bólu głowy i "mgły mózgowej" oraz powodować zaburzenia poznawcze.
W fazie po COVID-19 objawy poznawcze zmniejszyły się z 53% do 36%; ponownie najczęstszym deficytem były połączone objawy dysfunkcji wykonawczych. Depresja utrzymywała się u 15% pacjentów, a PTSD u 18%. Badacze zastrzegają, że nie wiedzą czy te zmiany są konsekwencją infekcji i nie wiedzą, czy deficyty są odwracalne, czy są częścią procesu neurodegeneracyjnego. Naukowcy planują dalej nadal obserwować tych pacjentów. W podsumowaniu badania podkreślono potrzebę monitorowania neuropsychologicznego i neurologicznego pacjentów z COVID-19. Korzystny może być trening stymulacji poznawczej i aktywność fizyczna, najlepiej na świeżym powietrzu.
Wcześniejsze badania sugerują, że około 30% osób, które przeszły COVID-19, ma zaburzenia poznawcze, a 30%-40% ma zaburzenia psychopatologiczne, w tym lęk i depresję. Zaburzenia te były związane z nasileniem ostrych objawów ze strony układu oddechowego, zapaleniem nerwów wywołanych infekcją, zmianami w naczyniach mózgowych i/lub neurodegeneracją. Nie było jednak jasne, czy zaburzenia te utrzymują się w fazie po COVID-19. Aby to stwierdzić, naukowcy zbadali 49 pacjentów z potwierdzonym COVID-19 przyjętych na szpitalny oddział ratunkowy. Ich stan oceniano po 2 miesiącach (faza podostra) i po 10 miesiącach (faza po COVID-19).
Średni wiek to 61 lat (przedział wiekowy 40-75), 73% stanowili mężczyźni. Większość miała co najmniej jeden czynnik ryzyka sercowo-naczyniowego, taki jak nadciśnienie (55%), palenie (22%) i dyslipidemię (18%).
Przy przyjęciu do szpitala 71% miało nieprawidłowości w badaniu neurologicznym, 59% - hipogezję (osłabiony zmysł smaku), 45% hiposmię (osłabiony węch), 39% ból głowy , a 20% splątanie lub senność. W trakcie hospitalizacji 27% potrzebowało wentylacji nieinwazyjnej.
Oprócz ocen poznawczych i neurologicznych uczestnikom wykonano MRI dwa miesiące po wypisaniu ze szpitala. Badacze uzyskali dane dotyczące istoty szarej, istoty białej i całkowitej objętości mózgu.
W dwa miesiące po wypisie 53% pacjentów prezentowało co najmniej jeden deficyt poznawczy. Wiele deficytów związanych było z funkcjami wykonawczymi, w tym - trudności z planowaniem, uwagą i rozwiązywaniem problemów (16%). Jednak niektórzy uczestnicy mieli problemy z pamięcią (6%) lub zaburzenia wzrokowo-przestrzenne (6%). Prawie jedna czwarta (23%) zgłosiła się z kombinacją objawów związanych z dysfunkcją wykonawczą. Ponad jedna trzecia pacjentów doświadczyła objawów depresji (16%) lub PTSD (18%).
Pacjenci w wieku poniżej 50 lat mieli więcej dysfunkcji wykonawczych, przy czym objawy te dotyczyły 75% młodszych pacjentów. Cięższe objawy oddechowe przy przyjęciu do szpitala były istotnie związane z deficytami w fazie podostrej ( p = 0,002 dla przetwarzania informacji). Niski poziom tlenu w mózgu może prowadzić do dezorientacji, bólu głowy i "mgły mózgowej" oraz powodować zaburzenia poznawcze.
W fazie po COVID-19 objawy poznawcze zmniejszyły się z 53% do 36%; ponownie najczęstszym deficytem były połączone objawy dysfunkcji wykonawczych. Depresja utrzymywała się u 15% pacjentów, a PTSD u 18%. Badacze zastrzegają, że nie wiedzą czy te zmiany są konsekwencją infekcji i nie wiedzą, czy deficyty są odwracalne, czy są częścią procesu neurodegeneracyjnego. Naukowcy planują dalej nadal obserwować tych pacjentów. W podsumowaniu badania podkreślono potrzebę monitorowania neuropsychologicznego i neurologicznego pacjentów z COVID-19. Korzystny może być trening stymulacji poznawczej i aktywność fizyczna, najlepiej na świeżym powietrzu.
