Dr Tomasz Dzierżanowski omawia wyniki badania - kryteria rozpoznania zaparcia ►

Punktem wyjścia do omawiania problemu jest fakt, że w opiece paliatywnej nie ma definicji zaparcia. Gastroenterolodzy, jak zaznacza dr Tomasz Dzierżanowski, są w lepszej sytuacji, bo w Kryteriach Rzymskich III w 2005 roku stworzyli taką definicją, poddano ją zmianom i uściśleniom w Kryteriach Rzymskich IV w 2016 roku.

Tymczasem nie wszystkie kryteria stosowane przez gastroenterologów można zastosować w medycynie paliatywnej, na przykład ze względu na krótki prognozowany czas przeżycia pacjenta nie jest możliwa półroczna obserwacja i trzymięsieczne, stwierdzone objawy.

- W rozpoznaniu zaparcia potrzebne jest uwzględnienie objawów obiektywnych m.in. częstości jak i subiektywnych, np. trudności - mówi dr Tomasz Dzierżanowski z Pracowni Medycyny Paliatywnej, Zakładu Medycyny Społecznej i Zdrowia Publicznego WUM.

Zaparcie w opiece paliatywnej oznacza zmniejszoną częstość wypróżnień lub stosowanie środków przeczyszczających koniecznych do wywołania wypróżnień. Ważne są również objawy zgłaszane przez pacjentów, takie jak trudności w wypróżnianiu, zbyt twarde stolce, zbyt małe lub poczucie niepełnego wypróżnienia. Spełnione powinno być przynajmniej jedno z wymienionych kryteriów: 1. Trudność wypróżnienia w ciągu dwóch lub więcej dni, 2. Ostatnie wypróżnienie dwa lub więcej dni temu i 3. Częstość wypróżnień - trzy lub mniej razy w ciągu tygodnia.


Zapraszamy do obejrzenia całego wykładu, który został wygłoszony na X Konferencji Opieka Paliatywna w Polsce - 2021.

Jednocześnie informujemy, że tekst zapowiadający wywiad został poprawiony (oczywiście powinno być Kryteria Rzymskie IV a nie Kryteria Rzymskie V). Przepraszamy dr. Dzierżanowskiego i dziękujemy za zwrócenie uwagi.