123RF
Dwa ważne badania dotyczące tirzepatydu
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 03.08.2022
Źródło: https://www.thelancet.com/journals/landia/article/PIIS2213-8587(22)00187-5/fulltext
https://www.thelancet.com/journals/landia/article/PIIS2213-8587(22)00188-7/fulltext
Działy:
Aktualności w Lekarz POZ
Aktualności
| Tagi: | tirzepatyd |
Tirzepatyd – nowy analog GLP-1 – znów udowadnia, że jest lekiem przyszłości. Japońscy badacze przedstawili wyniki dwóch dużych badań klinicznych na łamach „The Lancet Diabetes & Endocrinology”.
W pierwszym z nich (SUPRASS J-combo) sprawdzono, czy dodanie tirzepatydu do wcześniejszej monoterapii jednym z doustnych leków przeciwcukrzycowych pozwoli na osiągnięcie odpowiedniej kontroli glikemii.
Zakwalifikowano 443 chorych w wieku co najmniej 20 lat z cukrzycą typu 2 i hemoglobiną glikowaną w zakresie 7–11 proc. Uczestnicy zostali losowo przydzieleni w stosunku 1:1:1 do otrzymywania 5, 10 lub 15 mg tirzepatydu podawanego raz w tygodniu podskórnie przez 52 tygodnie. Okazało się, że po tym czasie średnie zmiany masy ciała w stosunku do wartości początkowej wynosiły –3,8 kg w grupie 5 mg, –7,5 kg w grupie 10 mg i aż –10,2 kg w grupie 15 mg. W tej ostatniej grupie odnotowano jednak najwyższy odsetek działań niepożądanych (głównie nudności, biegunka, brak apetytu). Hemoglobina glikowana spadła z 8,5 do 6,0 proc. w grupie otrzymującej 5 mg leku, z 8,6 do 5,6 proc. u otrzymujących 10 mg oraz z 8,6 do 5,6 proc. u otrzymujących 15 mg leku.
W drugim badaniu klinicznym (SUPRASS J-mono) porównano tirzepatyd z innym analogiem GLP-1 – dulaglutydem.
Badanie objęło 636 osób w wieku co najmniej 20 lat, które przerwały monoterapię doustną lub wcześniej nie były leczone. Zostały one losowo przydzielone do otrzymywania tirzepatydu (5, 10 lub 15 mg) lub dulaglutydu (0,75 mg); takie postępowanie prowadzono przez 52 tygodnie. Po tym okresie odsetek hemoglobiny glikowanej spadł o 2,4 proc. u osób leczonych tirzepatydem w dawce 5 mg, o 2,6 proc. u leczonych dawką 10 mg oraz o 2,8 proc. u otrzymujących 15 mg leku. W grupie dulaglutydu odnotowano spadek o 1,3 proc.
Różnica na korzyść tirzepatydu okazała się istotna statystycznie. Ponadto stosowanie tirzepatydu było związane z zależnym od dawki zmniejszeniem masy ciała: –5,8 kg dla 5 mg, –8,5 kg dla 10 mg i –10,7 kg dla 15 mg tirzepatydu w porównaniu z zaledwie –0,5 kg dla dulaglutydu. Profil bezpieczeństwa obu leków był podobny.
Powyższe wyniki są zgodne z kilkoma wcześniejszymi doniesieniami opublikowanymi w najbardziej prestiżowych czasopismach naukowych. Tirzepatyd śmiało można nazwać przyszłością – i zapewne także koniecznością – diabetologii.
Opracowanie lek. Damian Matusiak
Zakwalifikowano 443 chorych w wieku co najmniej 20 lat z cukrzycą typu 2 i hemoglobiną glikowaną w zakresie 7–11 proc. Uczestnicy zostali losowo przydzieleni w stosunku 1:1:1 do otrzymywania 5, 10 lub 15 mg tirzepatydu podawanego raz w tygodniu podskórnie przez 52 tygodnie. Okazało się, że po tym czasie średnie zmiany masy ciała w stosunku do wartości początkowej wynosiły –3,8 kg w grupie 5 mg, –7,5 kg w grupie 10 mg i aż –10,2 kg w grupie 15 mg. W tej ostatniej grupie odnotowano jednak najwyższy odsetek działań niepożądanych (głównie nudności, biegunka, brak apetytu). Hemoglobina glikowana spadła z 8,5 do 6,0 proc. w grupie otrzymującej 5 mg leku, z 8,6 do 5,6 proc. u otrzymujących 10 mg oraz z 8,6 do 5,6 proc. u otrzymujących 15 mg leku.
W drugim badaniu klinicznym (SUPRASS J-mono) porównano tirzepatyd z innym analogiem GLP-1 – dulaglutydem.
Badanie objęło 636 osób w wieku co najmniej 20 lat, które przerwały monoterapię doustną lub wcześniej nie były leczone. Zostały one losowo przydzielone do otrzymywania tirzepatydu (5, 10 lub 15 mg) lub dulaglutydu (0,75 mg); takie postępowanie prowadzono przez 52 tygodnie. Po tym okresie odsetek hemoglobiny glikowanej spadł o 2,4 proc. u osób leczonych tirzepatydem w dawce 5 mg, o 2,6 proc. u leczonych dawką 10 mg oraz o 2,8 proc. u otrzymujących 15 mg leku. W grupie dulaglutydu odnotowano spadek o 1,3 proc.
Różnica na korzyść tirzepatydu okazała się istotna statystycznie. Ponadto stosowanie tirzepatydu było związane z zależnym od dawki zmniejszeniem masy ciała: –5,8 kg dla 5 mg, –8,5 kg dla 10 mg i –10,7 kg dla 15 mg tirzepatydu w porównaniu z zaledwie –0,5 kg dla dulaglutydu. Profil bezpieczeństwa obu leków był podobny.
Powyższe wyniki są zgodne z kilkoma wcześniejszymi doniesieniami opublikowanymi w najbardziej prestiżowych czasopismach naukowych. Tirzepatyd śmiało można nazwać przyszłością – i zapewne także koniecznością – diabetologii.
Opracowanie lek. Damian Matusiak
