Imipramina w leczeniu nadwrażliwości przełyku i zgagi czynnościowej

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne znajdują niekiedy zastosowanie w wybranych chorobach czynnościowych przewodu pokarmowego. Na łamach American Journal of Gastroenterology ukazały się wyniki randomizowanego, kontrolowanego placebo badania przydatności terapeutycznej imipraminy w nadwrażliwości przełyku i zgadze czynnościowej.

W badaniu uczestniczyli pacjenci z rozpoznaniem na podstawie objawów klinicznych nadwrażliwości przełyku lub zgagi czynnościowej, po wykluczeniu ewentualnych organicznych przyczyn objawów. Chorzy ci byli nieskutecznie leczeni inhibitorami pompy protonowej w standardowej dawce. Pacjentów w sposób randomizowany przydzielano do grupy otrzymującej imipraminę w dawce 25 mg na dobę (n=43) lub placebo (n=40) przez 8 tygodni. Pierwotnym punktem końcowym była satysfakcjonująca poprawa kliniczna, definiowana jako spadek aktywności klinicznej choroby, ocenianej odpowiednim kwestionariuszem o co najmniej 50%. Drugorzędowym punktem końcowym była poprawa jakości życia.
Nie wykazano, aby stosowanie imipraminy w sposób istotny przeważało nad placebo w zakresie częstości osiągania pierwszorzędowego punktu końcowego (odpowiednio 37,2 vs 37,5% w analizie intention to treat; 45,5% vs 41,2% w analizie per protocol). Odnotowano natomiast istotnie większą poprawę jakości życia u chorych, stosujących imipraminę w analizie per protocol, których to różnic nie potwierdziła jednak analiza intention to treat. Ogólna częstość zdarzeń niepożądanych była podobna w obu podgrupach badawczych, jedynie zaparcie było częściej rejestrowanym działaniem niepożądanym wśród otrzymujących imipraminę (51,2% vs 22,5%; p=0.01).
Autorzy konkludują, że stosowanie imipraminy w małej dawce nie znajduje zastosowania w terapii nadwrażliwości przełyku i zgagi czynnościowej.