Inhibitory pompy protonowej a ryzyko encefalopatii wątrobowej w marskości wątroby

Encefalopatia wątrobowa jest ważnym powikłaniem marskości wątroby, które w sposób istotny pogarsza rokowanie. Jednym z elementów patogenezy encefalopatii wątrobowej są zaburzenia w zakresie mikroflory jelitowej. Inhibitory pompy protonowej, przepisywane bardzo często u pacjentów z marskością wątroby, mogą wpływać na skład mikroflory i mogą w ten sposób przyczyniać się do rozwoju bakteryjnego rozrostu w jelicie cienkim. Na łamach czasopisma Gastroenterology ukazała się ciekawa praca, w której autorzy wykazują, że stosowanie inhibitorów pompy protonowej może zwiększać ryzyko rozwoju encefalopatii wątrobowej u chorych z marskością wątroby.

Grupę badana stanowili pacjenci, ujęci w rejestrze National Health Insurance na Tajwanie (n=1000000), których losy śledzono w latach 1998 – 2011. Zidentyfikowano podgrupę chorych z marskością wątroby, powikłaną encefalopatią (n=1166), a grupę odniesienia stanowili pacjenci bez encefalopatii, odpowiednio dobrani pod względem epidemiologicznym i klinicznym. Stosowanie inhibitorów pompy protonowej określano jako co najmniej 30 skumulowanych definiowanych dawek dobowych leku (cDDD – ang. cumulative defined daily doses).
Wykazano, że w grupie pacjentów z encefalopatią wątrobową, prawie 40% chorych stosowało uprzednio inhibitory pompy protonowej. Zaobserwowano, że istniał związek między dawką leku antysekrecyjnego, a ryzykiem rozwoju encefalopatii wątrobowej. Skorygowany iloraz szans rozwoju tego powikłania wyniósł odpowiednio: 1,41 (95%CI 1,09-1,84), 1,51 (95%CI 1,11-2,06) i 3,01 (95%CI 1,78-5,1) dla cDDD 30-120, 120-365 i cDDD powyżej 365, w porównaniu z osobami nie stosującymi inhibitorów pompy protonowej. Efekt ten wykazano w odniesieniu do wszystkich inhibitorów pompy protonowej, za wyjątkiem rabepraozlu.