Inhibitory pompy protonowej w chorobach wątroby.

Dysponujemy coraz większą ilością danych na temat niekorzystnego wpływu stosowania inhibitorów pompy protonowej na przebieg marskości wątroby. Na łamach czasopisma Alimentary Pharmacology and Therapeutics opublikowano pracę, w której temat ten jest omawiany na przykładzie danych szkockich.

Autorzy z Uniwersytetu w Edynburgu dokonali analizy, dotyczącej częstości stosowania leków z tej grupy u chorych z chorobami wątroby, zasadności wskazań do włączenia leków antysekrecyjnych oraz wpływu terapii na dalszy przebieg schorzenia wątroby. Analiza miała charakter retrospektywny i dotyczyła danych, zgromadzonych przez Scottish Liver Transplant Unit oraz Hepatology Ward w New Royal Infirmary w Edynburgu w latach 2012-2014.
Wykazano, że aż 64% pacjentów ze schorzeniami wątroby, hospitalizowanych na oddziale hepatologicznym New Royal Infirmary w Edynburgu otrzymywało zalecenie stosowania inhibitorów pompy protonowej. Natomiast spośród 206 chorych zakwalifikowanych do przeszczepu wątroby i zgłoszonych na listę osób oczekujących na leczenie transplantacyjne, 55% otrzymywało inhibitory pompy protonowej. Jak ocenili autorzy, w większości ze wskazanych przypadków nie było jednoznacznie określonych wskazań do stosowania tej grupy leków. W grupie pacjentów, oczekujących na przeszczepienie wątroby, analiza statystyczna wykazała istotne powiązanie stosowania inhibitorów pompy protonowej z płcią męską, wyższym wynikiem w skali MELD oraz encefalopatią wątrobową. Nie odnotowano natomiast różnic w długości czasu przeżycia pomiędzy osobami, które stosowały lub nie stosowały inhibitorów pompy protonowej.
Autorzy konkludują, że należy zwracać uwagę na przestrzeganie wskazań do stosowania inhibitorów pompy protonowej u chorych z marskością wątroby, ponieważ w wielu przypadkach leki z tej grupy zalecane są pacjentom bez wyraźnie określonego uzasadnienia klinicznego.