Intensywne leczenie hipolipemizujące z zastosowaniem ezetymibu oraz inhibitorów PCSK-9 w świetle zaleceń europejskich towarzystw naukowych
Autor: Mariusz Bryl
Źródło: Intensive LDL lowering therapy for prevention of recurrent cardiovascular events: a word of caution; Maarten L. Simoons, Jaap W. Deckers; European Heart Journal Feb 2016 GS/MB
Lekarze biorący udział w kongresie European Society of Cardiology odbywającym się w 2015 roku w Londynie nie mogli nie zauważyć działań marketingowych prowadzonych przez firmy farmaceutyczne oferujące leki hipolipemizujące, takie jak ezetymib oraz inhibitory PCSK-9. W związku z tym ESC postanowiło zająć stanowisko w tej sprawie, celem określenia wskazań do włączenia powyższych leków do codziennej praktyki lekarskiej. Powyższe stanowisko opublikowano na łamach European Heart Journal.
Europejskie wytyczne dotyczące prewencji stabilnej choroby wieńcowej oraz postępowania w przypadku jej wystąpienia rekomendują szereg rozwiązań mających za zadanie redukcję ryzyka wystąpienia lub nawrotu ostrych zespołów wieńcowych. Należą do nich między innymi zaprzestanie palenia tytoniu, stosowanie zbilansowanej diety, regularny umiarkowany wysiłek fizyczny oraz stosowanie leków optymalizujących ciśnienie tętnicze, stężenie lipidów oraz glukozy.
Dla niektórych z powyższych zmiennych zaleca się dążenie do konkretnych wartości, np. dla ciśnienia tętniczego: 130–139/80–85 mmHg, dla cholesterolu LDL 1.8–3.0 mmol/L. Jednakże progi dla cholesterolu LDL – wynikające z obserwacji, iż osoby z niższym stężeniem LDL miały niższe ryzyko wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych – były założeniem czysto arbitralnym, często niemożliwym do osiągniecia w codziennej praktyce klinicznej, mimo stosowania optymalnej farmakoterapii. W związku z tym postuluje się ostatnio stosowanie terapii łączonej z zastosowaniem statyny i ezetymibu lub tez zastosowanie inhibitorów PCSK-9.
Eksperci ESC zalecają jednakże zastosowanie kombinacji statyny w umiarkowanej dawce oraz ezetymibu wyłącznie u pacjentów z wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym np. z cukrzycą, po zawale mięśnia sercowego, którzy nie tolerują statyny w wysokich dawkach. Wnioski te wynikają między innymi z dotychczasowych badań, sugerujących wyłącznie 2% redukcję ryzyka wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych przy braku wpływu na śmiertelność w czasie 7-letniej terapii z wykorzystaniem ezetymibu.
W przypadku stosowania inhibitorów PCSK-9 w prewencji wtórnej zaleca się natomiast wstrzymanie z rozpoczynaniem tego rodzaju farmakoterapii, do zakończenia zakrojonych na dużą skalę badań klinicznych.
Dla niektórych z powyższych zmiennych zaleca się dążenie do konkretnych wartości, np. dla ciśnienia tętniczego: 130–139/80–85 mmHg, dla cholesterolu LDL 1.8–3.0 mmol/L. Jednakże progi dla cholesterolu LDL – wynikające z obserwacji, iż osoby z niższym stężeniem LDL miały niższe ryzyko wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych – były założeniem czysto arbitralnym, często niemożliwym do osiągniecia w codziennej praktyce klinicznej, mimo stosowania optymalnej farmakoterapii. W związku z tym postuluje się ostatnio stosowanie terapii łączonej z zastosowaniem statyny i ezetymibu lub tez zastosowanie inhibitorów PCSK-9.
Eksperci ESC zalecają jednakże zastosowanie kombinacji statyny w umiarkowanej dawce oraz ezetymibu wyłącznie u pacjentów z wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym np. z cukrzycą, po zawale mięśnia sercowego, którzy nie tolerują statyny w wysokich dawkach. Wnioski te wynikają między innymi z dotychczasowych badań, sugerujących wyłącznie 2% redukcję ryzyka wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych przy braku wpływu na śmiertelność w czasie 7-letniej terapii z wykorzystaniem ezetymibu.
W przypadku stosowania inhibitorów PCSK-9 w prewencji wtórnej zaleca się natomiast wstrzymanie z rozpoczynaniem tego rodzaju farmakoterapii, do zakończenia zakrojonych na dużą skalę badań klinicznych.
