Jaka jest optymalna strategia postępowania w NSTEMI oraz UA u osób powyżej 80 roku życia?
Autor: Mariusz Bryl
Data: 29.01.2016
Źródło: Invasive versus conservative strategy in patients aged 80 years or older with non-ST-elevation myocardial infarction or unstable angina pectoris (After Eighty study): an open-label randomised controlled trial. Tegn, Nicolai et al. The Lancet , Volume 0 ,
Zawał serca bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI) oraz niestabilna dławica piersiowa stanowią częste przyczyny hospitalizacji osób w starszym wieku. Mimo to, brakuje badań oceniających wpływ stosowanego leczenia na rokowanie w tej grupie pacjentów. W związku z tym Nicolai Tegn i wsp. zaprojektowali badanie, mające na celu porównać efektywność wczesnego leczenia inwazyjnego oraz terapii zachowawczej stosowanych z powyższych wskazań wśród osób ≥ 80 roku życia. Wyniki badania opublikowano na łamach czasopisma The Lancet.
Pierwszorzędowym ocenianym przed badaczy punktem końcowym była konieczność wykonania pilnej rewaskularyzacji, wystąpienie zawału serca, udaru mózgu lub zgonu.
Mediana czasu obserwacji pacjentów wyniosła 1.53 lat. W tym czasie główny oceniany punkt końcowy odnotowano u 93 (40.6%) spośród 229 osób leczonych pierwotnie inwazyjnie oraz u 140 (61.4%) spośród 228 osób leczonych pierwotnie zachowawczo (HR 0.53 [95% CI 0.41–0.69; p=0.0001). Dla każdej ze składowych głównego ocenianego punktu końcowego wartości HR prezentowały się następująco: 0.52 (0.35–0.76; p=0.0010) dla zawału serca, 0.19 (0.07–0.52; p=0.0010) dla pilnej rewaskularyzacji, 0.60 (0.25–1.46; p=0.2650) dla udaru mózgu oraz 0.89 (0.62–1.28; p=0.5340) dla zgonu z dowolnej przyczyny. W grupie leczonych inwazyjnie odnotowano 4 (1.7%) przypadki ciężkich powikłań krwotocznych oraz 23 epizody krwawień łagodnych (10.0%), podczas gdy w grupie leczonej zachowawczo wartości te wynosiły odpowiednio 4 (1.8%) oraz 16 (7.0%).
Reasumując, autorzy badania wykazali większą efektywność wczesnego leczenia inwazyjnego w przypadku wystąpienia NSTEMI lub UA u osób wieku ≥ 80 roku życia, w porównaniu z terapią zachowawczą, przy podobnym odsetku powikłań krwotocznych związanych z zastosowanym leczeniem.
Mediana czasu obserwacji pacjentów wyniosła 1.53 lat. W tym czasie główny oceniany punkt końcowy odnotowano u 93 (40.6%) spośród 229 osób leczonych pierwotnie inwazyjnie oraz u 140 (61.4%) spośród 228 osób leczonych pierwotnie zachowawczo (HR 0.53 [95% CI 0.41–0.69; p=0.0001). Dla każdej ze składowych głównego ocenianego punktu końcowego wartości HR prezentowały się następująco: 0.52 (0.35–0.76; p=0.0010) dla zawału serca, 0.19 (0.07–0.52; p=0.0010) dla pilnej rewaskularyzacji, 0.60 (0.25–1.46; p=0.2650) dla udaru mózgu oraz 0.89 (0.62–1.28; p=0.5340) dla zgonu z dowolnej przyczyny. W grupie leczonych inwazyjnie odnotowano 4 (1.7%) przypadki ciężkich powikłań krwotocznych oraz 23 epizody krwawień łagodnych (10.0%), podczas gdy w grupie leczonej zachowawczo wartości te wynosiły odpowiednio 4 (1.8%) oraz 16 (7.0%).
Reasumując, autorzy badania wykazali większą efektywność wczesnego leczenia inwazyjnego w przypadku wystąpienia NSTEMI lub UA u osób wieku ≥ 80 roku życia, w porównaniu z terapią zachowawczą, przy podobnym odsetku powikłań krwotocznych związanych z zastosowanym leczeniem.
