Kontrola ciśnienia tętniczego u pacjentów z migotaniem przedsionków

Niewiele wiadomo na temat wpływu kontroli ciśnienia tętniczego na wystąpienie zdarzeń sercowo-naczyniowych u pacjentów z migotaniem przedsionków. Z tego powodu międzynarodowy zespół naukowców przeprowadził przegląd systematyczny z metaanalizą rekordów pacjentów biorących udział w badaniach klinicznych dotyczących leczenie nadciśnienia tętniczego.

Badacze wykorzystali dane randomizowanych badań klinicznych, o których okres follow-up'u w każdym ramieniu badania wynosił co najmniej 1000 osobolat i dodatkowo zbierał informacje na temat występowania migotania przedsionków. Jako złożony punkt końcowy rozważano wystąpienie poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych (ang. major adverse cardiovascular events, MACE) w postaci wystąpienia udaru, ostrego zespołu wieńcowego lub zaostrzenia niewydolności serca.

W sumie zidentyfikowano 22 badania obejmujące ponad 188,6 tys. pacjentów, z czego u 7% w momencie randomizacji stwierdzono występowanie migotania przedsionków. Mediana okresu obserwacji wyniosła nieco ponad 4,5 roku. W tym czasie zaobserwowano, że na każde zmniejszenie wartości skurczowego ciśnienia tętniczego o 5 mmHg w grupie pacjentów z migotaniem przedsionków o 9% zmieszało się ryzyko wystąpienia MACE (HR=0,91; 95% CI: 0,83-1,00) podobnie jak w przypadku pacjentów bez stwierdzonego migotania przedsionków (HR=0,91; 95% CI: 0,88-0,93).

W omawianej metaanalizie zmniejszenie wartości skurczowego ciśnienia tętniczego wiązało się ze zmniejszeniem ryzyka MACE niezależnie od występowania migotania przedsionków lub nie. Oznacza to. że optymalizacja terapii nadciśnienia tętniczego znacznie poprawia rokowanie u pacjentów z migotaniem przedsionków.

CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), HR – Hazard Ratio (pl. hazard względny)

Opracował: lek. med. Mikołaj Kamiński