Korzystne połączenie inhibitorów DPP-4 oraz metforminy w terapii cukrzycy
Autor: Andrzej Kordas
Data: 09.11.2015
Źródło: Ou S, Shih C, Chao P, Chu H, Kuo S, Lee Y, et al. Effects on Clinical Outcomes of Adding Dipeptidyl Peptidase-4 Inhibitors Versus Sulfonylureas to Metformin Therapy in Patients With Type 2 Diabetes Mellitus. Ann Intern Med. 2015;163:663-672
Dotychczas przeprowadzone badania sugerowały, iż stosowanie inhibitorów dipeptydylopeptydazy 4 wiąże się z lepszą kontrolną cukrzycy, aczkolwiek niejasny pozostaje wpływ tych leków na ryzyko wystąpienia niewydolności serca u osób chorujących na cukrzycę typu 2. Shuo-Ming Ou i wsp. zaprojektowali badanie mające na celu porównanie efektów klinicznych w przypadku dołączenia do metforminy inhibitorów DPP-4 lub pochodnych sulfonylomocznika w terapii cukrzycy typu 2. Wyniki badania opublikowano na łamach czasopisma Annals of Internal Medicine.
Badaniem objęto pacjentów z rozpoznaną cukrzycą typu 2 w wieku ≥ 20 lat. Ogółem do badania włączono 10 089 osób stosujących metforminę w połączeniu z inhibitorem DPP-4 oraz 10 089 osób stosujących metforminę w połączeniu z pochodną sulfonylomocznika.
Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała, iż pacjenci stosujący metforminę oraz inhibitory DPP-4 mieli znamiennie mniejsze ryzyko zgonu ogółem (HR 0.63; 95% CI, 0.55 - 0.72), istotnie mniejsze ryzyko wystąpienia poważnych zdarzeń dotyczących układu sercowo – naczyniowego (HR 0.68; CI, 0.55 - 0.83), udaru niedokrwiennego mózgu (HR 0.64; CI, 0.51 - 0.81] oraz hipoglikemii (HR 0.43; CI, 0.33 - 0.56) w porównaniu z osobami stosującymi metforminę wraz z pochodnymi sulfonylomocznika. Nie wykazano różnic pomiędzy obiema grupami w zakresie ryzyka wystąpienia zawału serca oraz konieczności hospitalizacji z powodu niewydolności serca.
Reasumując, autorzy badania wykazali, iż terapia skojarzona metforminą i inhibitorami DPP-4 wiąże się z korzystniejszymi efektami klinicznymi w porównaniu z terapią skojarzoną metforminą i pochodnymi sulfonylomocznika.
Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała, iż pacjenci stosujący metforminę oraz inhibitory DPP-4 mieli znamiennie mniejsze ryzyko zgonu ogółem (HR 0.63; 95% CI, 0.55 - 0.72), istotnie mniejsze ryzyko wystąpienia poważnych zdarzeń dotyczących układu sercowo – naczyniowego (HR 0.68; CI, 0.55 - 0.83), udaru niedokrwiennego mózgu (HR 0.64; CI, 0.51 - 0.81] oraz hipoglikemii (HR 0.43; CI, 0.33 - 0.56) w porównaniu z osobami stosującymi metforminę wraz z pochodnymi sulfonylomocznika. Nie wykazano różnic pomiędzy obiema grupami w zakresie ryzyka wystąpienia zawału serca oraz konieczności hospitalizacji z powodu niewydolności serca.
Reasumując, autorzy badania wykazali, iż terapia skojarzona metforminą i inhibitorami DPP-4 wiąże się z korzystniejszymi efektami klinicznymi w porównaniu z terapią skojarzoną metforminą i pochodnymi sulfonylomocznika.
