Leczenie przeciwpłytkowe u pacjentów ze stabilną dławicą piersiową i cukrzycą: dodawać tikagrelor?

U pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową, z racji obecności wspólnych czynników ryzyka, są obecne dodatkowe schorzenia, w tym cukrzyca typu II. Jednym z leków poprawiających rokowanie jest aspiryna w niskich dawkach. Wieloośrodkowy zespół naukowców zbadał, czy w wymienionej grupie pacjentów dodanie tikagreloru może istotnie poprawić rokowanie.

Na łamach The New England Journal of Medicine opublikowano wyniki randomizowanego badania z podwójnie ślepą próbą, do którego zakwalifikowano aż 19 220 pacjentów powyżej 50. roku życia ze stabilną dławicą piersiową oraz cukrzycą typu II. Uczestników przydzielono w stosunku 1:1 do otrzymywania aspiryny i tikagreloru (grupa badawcza) lub aspiryny i placebo (grupa kontrolna). Sprawdzono, które postępowanie skuteczniej zapobiega zgonom, zawałom serca i udarom mózgu.

Po okresie follow-upu o medianie wynoszącej niespełna 40 miesięcy stwierdzono, że większą skutecznością w zakresie zapobiegania poważnym incydentom sercowo-naczyniowym charakteryzuje się podwójna terapia przeciwpłytkowa niż monoterapia aspiryną (7,7% vs. 8,5%, p=0,04). Było to jednak obarczone częstszą rezygnacją z leczenia (34,5% vs. 25,4% w grupie placebo), częstszymi krwawieniami (2,2% vs. 1,0%, p<0,001), w tym krwawieniami wewnątrzczaszkowymi (0,7% vs. 0,5%, p=0,005); poważne zdarzenia niepożądane, w tym zgony, wystąpiły u podobnego odsetka osób w obydwu grupach (10,1% vs. 10,8%).

Dodanie tikagreloru przynosi zatem korzyści, lecz wiąże się z podwyższonym ryzykiem krwawienia; takie postępowanie z pewnością będzie przedmiotem wielu dyskusji i kolejnych badań.