Metformina nieoczekiwanym sojusznikiem w walce z long COVID?

Stosowanie metforminy u osób dorosłych z cukrzycą typu 2 (T2D) wiąże się z nieco mniejszą częstością występowania long COVID (PASC) i zgonu w ciągu 180 dni od zakażenia SARS-CoV-2.

Wcześniejsze badania wykazały, że stosowanie metforminy przed lub w trakcie zakażenia SARS-CoV-2 zmniejsza ryzko ciężkiego przebiegu COVID-19, jak również niebezpiecznych dla zdrowia następstw po przechorowaniu SARS-CoV-2 (PASC), określanych jako długi COVID.

Metformina łagodzi objawy long COVID?

Badacze przeprowadzili retrospektywną analizę kohortową w celu oceny związku między stosowaniem metforminy przed i w trakcie zakażenia SARS-CoV-2 a późniejszą częstością występowania PASC.

Dlaczego po metforminie nie czuje się głodu?Metformina, przyjmowana powszechnie jako lek przeciwcukrzycowy, nie tylko obniża poziom cukru we krwi, ale wpływa również na obniżenie masy ciała. Naukowcy odkryli, że dzieje się tak dzięki oddziaływaniu na mózg związku lac-phe. Tego samego, który wytwarzany jest w organizmie po intensywnym wysiłku fizycznym.

Naukowcy wykorzystali dane z baz danych elektronicznej dokumentacji medycznej (EHR) National COVID Cohort Collaborative (N3C) i National Patient-Centered Clinical Research Network (PCORnet), aby zidentyfikować osoby dorosłe (w wieku powyżej 21 lat) z cukrzycą typu 2, którym przepisano leki przeciwcukrzycowe w ciągu ostatnich 12 miesięcy.

Uczestnicy zostali podzieleni na osoby stosujące metforminę (grupa metforminy) oraz osoby stosujące inne nieinsulinowe leki przeciwcukrzycowe, takie jak pochodne sulfonylomocznika, inhibitory dipeptydylopeptydazy-4 lub tiazolidynodiony (grupa porównawcza). Osoby, które przyjmowały agonistów receptora glukagonopodobnego peptydu 1 lub inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego-2, zostały wykluczone z badania. 

Pierwszorzędowym wynikiem było wystąpienie PASC lub zgonu w ciągu 180 dni od zakażenia SARS-CoV-2, zdefiniowane przy użyciu kodu diagnostycznego Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób U09.9 i/lub obliczalnego fenotypu zdefiniowanego przez przewidywane prawdopodobieństwo >75 proc. dla PASC przy użyciu U09.9 (fenotyp obliczalny PASC).

Wyniki analizy 

Nukowcy wykazali, że stosowanie metforminy wiązało się z o 21 proc. niższym ryzykiem zgonu lub PASC przy użyciu kodu rozpoznania U09.9 (P <0,001) i o 15 proc. niższym ryzykiem przy użyciu fenotypu obliczalnego PASC (P <0,001) w zestawie danych N3C niż stosowanie bez metforminy.

W zbiorze danych PCORnet ryzyko zgonu lub PASC było o 13 proc. niższe przy użyciu kodu diagnozy U09.9 (P = 0,08) przy stosowaniu metforminy niż bez niej, podczas gdy ryzyko nie różniło się istotnie między grupami przy zastosowaniu fenotypu obliczalnego PASC (P = 0,58).

Częstość występowania PASC przy użyciu kodu rozpoznania U09.9 dla grupy metforminy i grupy porównawczej była podobna w obu zestawach danych (odpowiednio 1,6 i 2,0 proc. w N3C oraz 2,2 i 2,6 proc. w PCORnet). Jednak przy użyciu obliczalnego fenotypu częstość występowania PASC w grupie metforminy i grupy porównawczej wynosiła odpowiednio 4,8 i 5,2 proc. w N3C oraz 25,2 i 24,2 proc. w PCORnet.

Autorzy badania wskazali, że częstość występowania PASC była niższa, gdy została zdefiniowana przez kod [Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób – red.] w porównaniu z obliczalnym fenotypem w obu bazach danych. Ich zdaniem „może to odzwierciedlać wyzwania związane z opieką kliniczną nad osobami dorosłymi wymagającymi przewlekłego leczenia farmakologicznego oraz prawdopodobieństwo, że ci dorośli otrzymają prawidłową diagnozę PASC”.