Ocena rozpowszechnienia antybiotykooporności E. coli wywołujących ZUM u dzieci

Ashley Bryce i wsp. zaprojektowali przegląd systematyczny oraz metaanalizę oceniające rozpowszechnienie antybiotykooporności E. coli wywołujących zakażenia układu moczowego u dzieci. Wyniki analizy opublikowano na łamach czasopisma The British Medical Journal.

Analizą objęto 58 badań obserwacyjnych, obejmujących 77 783 dodatnich posiewów moczu w kierunku E. coli. W krajach należących do OECD oporność na ampicylinę dotyczyła 53.4% przypadków (95% CI 46.0% - 60.8%), na trimetroprin 23.6% przypadków (13.9% - 32.3%), na amoksycylinę z kwasem klawulanowym 8.2% przypadków (7.9% - 9.6%), na cyprofloksacynę 2.1% przypadków (0.8 - 4.4%), podczas gdy na nitrufurantoinę zaledwie 1.3% przypadków (0.8% - 1.7%).
Powyższe odsetki były istotnie wyższe wśród pacjentów mieszkających w krajach spoza OECD, i wynosiły odpowiednio: 79.8% (73.0% - 87.7%) dla ampicyliny, 60.3% (40.9% - 79.0%) dla amoksycyliny z klawulanianem, 26.8% (11.1% - 43.0%) dla cyprofloksacyny oraz 17.0% (9.8% - 24.2%) dla nitrofurantoiny.
Wykazano ponadto, iż dzieci, które otrzymały uprzednio antybiotyk w ramach podstawowej opieki zdrowotnej miały istotnie wyższe ryzyko rozwoju zakażenia układu moczowego, wywołanego przez E. coli oporne na stosowane powszechnie antybiotyki. Ryzyko to utrzymywało się do sześciu miesięcy od stosowanego pierwotnie antybiotyku (OR 13.23, 95% CI 7.84 - 22.31).