Pierwotny hiperaldosteronizm może być częstszy niż wcześniej sądzono

Powszechnie uznaje się, że pierwotny hiperaldosteronizm jest jedną z rzadszych przyczyn nadciśnienia tętniczego, jednakże badania przesiewowe wskazują, że może on częściej występować niż dotychczas uważano. Jedno z takich badań zostało opublikowane na łamach Annals of Internal Medicine. Około 1000 pacjentów z czterech amerykańskich ośrodków akademickich zostało przekrojowo zbadanych pod względem częstości występowania hiperaldosteronizmu.

Wśród badanych 289 nie miało ciśnienia tętniczego, 115 miało nadciśnienie tętnicze I stopnia, 203 II stopnia i 408 nadciśnienie tętnicze oporne na leczenie. U każdego z pacjentów wykonano test hamowania 0,9% NaCl, pomiar stężeń elektrolitów, aldosteronu i reniny we krwi oraz w moczu. Za potwierdzenie pierwotnego hiperaldosteronizmu uznano stężenie aldosteronu w moczu powyżej 12 mikrogramów 24-godzinnej zbiórce moczu.

Biochemicznie hiperaldosteronizm potwierdzono u 11,3% pacjentów z normotensją, 15,7% pacjentów z nadciśnieniem I stopnia, 21,6% pacjentów z nadciśnieniem II stopnia i u 22,0% pacjentów z nadciśnieniem tętniczym opornym na leczenie. Podobne tendencje zauważono w przypadku wydalania potasu z moczem, stężenia potasu w moczu.

Pierwotny hiperaldosteronizm często występuje u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, a ciężkość nadciśnienia ma związek z częstością nadmiernego wydzielania aldosteronu.