Pioglitazon a ryzyko rozwoju raka pęcherza moczowego
Autor: Mariusz Bryl
Data: 13.10.2016
Źródło: Korhonen Pasi, Heintjes Edith M, Williams Rachael, Hoti Fabian, Christopher Solomon, Majak Maila et al. Pioglitazone use and risk of bladder cancer in patients with type 2 diabetes: retrospective cohort study using datasets from four European countries BM
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Pasi Korhonen i wsp. zaprojektowali badanie mające na celu określić, czy stosowanie przez pacjentów chorych na cukrzycę typu 2 pioglitazonu, wiąże się z podwyższonym ryzykiem rozwoju raka pęcherza moczowego. Wyniki badania opublikowano na łamach czasopisma The British Medical Journal.
Grupę badaną – tego retrospektywnego badania – stanowiło 56 337 osób chorych na cukrzycę typu 2, którym włączono do terapii pioglitazon, podczas gdy dwie kohortowe grupy kontrolne utworzyło ogółem 317 109 osób, które stosowały w terapii cukrzycy typu 2 inne leki przeciwcukrzycowe.
Średni czas obserwacji pacjentów w grupie badanej wyniósł 2,9 lat. W tym czasie rozpoznano 130 przypadków raka pęcherza moczowego. W czasie obserwacji pacjentów z grupy kontrolnej (średnio 2,8 oraz 2,9 lat) raka pęcherza moczowego rozpoznano u 153 oraz u 970 osób. Przeprowadzona analiza statystyczna nie wykazała, jakoby pacjenci, którzy stosowali pioglitazon posiadali wyższe ryzyko rozwoju raka pęcherza moczowego w porównaniu z osobami, które nigdy tego leku nie stosowały [HRs 0.99 (95% CI 0.75 - 1.30) oraz 1.00 (0.83 - 1.21].
Również długoterminowe stosowanie pioglitazonu [>48 miesięcy; HR 0.86 (0.44 - 1.66)] oraz duża skumulowana spożyta dawka pioglitazonu [>40 000 mg; HR 0.65 (0.33 - 1.26)] nie korelowały dodatnio z ryzykiem wystąpienia raka pęcherza moczowego.
Podsumowując, autorzy powyższej pracy potwierdzili wnioski płynące z poprzednich badań traktujących na ten temat – mówiące, iż nie stwierdza się korelacji pomiędzy stosowaniem pioglitazonu a ryzykiem rozwoju raka pęcherza moczowego.
Średni czas obserwacji pacjentów w grupie badanej wyniósł 2,9 lat. W tym czasie rozpoznano 130 przypadków raka pęcherza moczowego. W czasie obserwacji pacjentów z grupy kontrolnej (średnio 2,8 oraz 2,9 lat) raka pęcherza moczowego rozpoznano u 153 oraz u 970 osób. Przeprowadzona analiza statystyczna nie wykazała, jakoby pacjenci, którzy stosowali pioglitazon posiadali wyższe ryzyko rozwoju raka pęcherza moczowego w porównaniu z osobami, które nigdy tego leku nie stosowały [HRs 0.99 (95% CI 0.75 - 1.30) oraz 1.00 (0.83 - 1.21].
Również długoterminowe stosowanie pioglitazonu [>48 miesięcy; HR 0.86 (0.44 - 1.66)] oraz duża skumulowana spożyta dawka pioglitazonu [>40 000 mg; HR 0.65 (0.33 - 1.26)] nie korelowały dodatnio z ryzykiem wystąpienia raka pęcherza moczowego.
Podsumowując, autorzy powyższej pracy potwierdzili wnioski płynące z poprzednich badań traktujących na ten temat – mówiące, iż nie stwierdza się korelacji pomiędzy stosowaniem pioglitazonu a ryzykiem rozwoju raka pęcherza moczowego.
