Po zawale dodatkowo kolchicyna w małych dawkach?

Choroby sercowo-naczyniowe stanowią istną epidemię końca XX oraz trwającego XXI wieku. W krajach wysokorozwiniętych stanowią wiodącą przyczynę zgonów. Jednym z najpoważniejszych powikłań zmian miażdżycowych w naczyniach jest zawał serca. Jak wynika z publikacji w prestiżowym The New England Journal of Medicine można istotnie poprawić rokowanie u pacjentów po zawale serca dodając do znanych obecnie standardów jeszcze jeden, znany od dawna lek.

Badacze zrzeszeni w The Montreal Heart Institute, przy pomocy kilku europejskich ośrodków, przeprowadzili randomizowane badanie z podwójnie ślepą próbą, do którego włączono 4745 pacjentów do 30 dni po zawale serca. Badanych losowo przydzielono w stosunku 1:1 do grupy otrzymującej kolchicynę w niskiej dawce (0,5 mg raz na dobę; grupa badawcza) lub placebo (grupa kontrolna). Pacjenci byli obserwowani przez medianę 22,6 miesięcy. Oceniono, w której z grup istotnie częściej dochodziło do zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, powtórnego zawału mięśnia sercowego, resuscytacji krążeniowo-oddechowej, udaru mózgu lub pilnej hospitalizacji z powodu bólu w klatce piersiowej.

Okazało się, że w trakcie obserwacji (a więc około 2 lat) wymienione zdarzenia wystąpiły u 5,5% pacjentów otrzymujących kolchicynę i u 7,1% chorych jej nieotrzymujących (HR 0,77, p=0,02). 1,6-procentowa różnica wydaje się niewielka, ale przy ogromnej liczbie zawałów mięśnia sercowego pozwoli na uratowanie zdrowia i życia wielu osób. Współczynniki ryzyka wynosiły 0,84 dla zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, 0,83 dla resuscytowanego RKO, 0,91 dla powtórnego zawału mięśnia sercowego, 0,26 dla udaru mózgu i 0,50 dla hospitalizacji z powodu bólu w klatce piersiowej. W obu grupach odnotowano podobny poziom bezpieczeństwa, jedyną istotną statystycznie różnicą był niewielki wzrost częstości zapalenia płuc w grupie przyjmującej kolchicynę ( 0,9% vs. 0,4%, p=0,03).