Pospolity zmienny niedobór odporności – manifestacje gastroenterologiczne
Autor: Mariusz Bryl
Data: 18.10.2016
Źródło: Jorgensen S et al. A cross-sectional study of the prevalence of gastrointestinal symptoms and pathology in patients with CVID. Am J Gastroenterol 2016; 111: 1467-1475. PE/MB
Pospolity zmienny niedobór odporności (ang. common variable immunodeficiency – CVID) pozostaje nadal zbyt rzadko i zbyt późno rozpoznawaną jednostką chorobową. Na łamach czasopisma American Journal of Gastroenterology opublikowano pracę, w której poddano ocenie częstość występowania objawów gastroenterologicznych oraz nieprawidłowości histopatologicznych w przewodzie pokarmowym u chorych z CVID.
Badanie miało charakter przekrojowy i objęło grupę 103 chorych. W odniesieniu do 53 pacjentów autorzy analizy dysponowali materiałem histopatologicznym, uzyskanym podczas gastroskopii i/lub kolonoskopii.
Najczęstszym objawem ze strony przewodu pokarmowego u chorych z CVID było wzdęcie (34%), ból brzucha (30%) oraz biegunka (26%). Najczęstszą nieprawidłowością w badaniu histopatologicznym był wzrost ilości limfocytów śródnabłonkowych w części zstępującej dwunastnicy, co odpowiadało tzw. „chorobie podobnej do celiakii” (ang. „celiac-like disease”). Z innych częstych nieprawidłowości należy wymienić – obniżenie ilości komórek plazmatycznych w ścianie przewodu pokarmowego, hyperplazję tkanki limfoidalnej. Nie odnotowano związku stwierdzanych objawów gastroenterologicznych z nieprawidłowościami histopatologicznymi. Badania porównawcze z użyciem mikromacierzy DNA nie wykazały podobieństw między pacjentami z „chorobą podobną do celiakii” a chorymi na celiakię.
Autorzy konkludują, że nieprawidłowości w badaniach histopatologicznych przewodu pokarmowego są częste u chorych z CVID, ale nie zawsze wiąże się to z pojawieniem się konkretnych objawów gastroenterologicznych. Ważną z praktycznego punktu widzenia obserwacją jest fakt, że jedną z częstszych patologii w przebiegu CVID jest enteropatia, przypominająca chorobę trzewną, która wydaje się być jednostką chorobową istotnie różną od „klasycznej” celiakii.
Najczęstszym objawem ze strony przewodu pokarmowego u chorych z CVID było wzdęcie (34%), ból brzucha (30%) oraz biegunka (26%). Najczęstszą nieprawidłowością w badaniu histopatologicznym był wzrost ilości limfocytów śródnabłonkowych w części zstępującej dwunastnicy, co odpowiadało tzw. „chorobie podobnej do celiakii” (ang. „celiac-like disease”). Z innych częstych nieprawidłowości należy wymienić – obniżenie ilości komórek plazmatycznych w ścianie przewodu pokarmowego, hyperplazję tkanki limfoidalnej. Nie odnotowano związku stwierdzanych objawów gastroenterologicznych z nieprawidłowościami histopatologicznymi. Badania porównawcze z użyciem mikromacierzy DNA nie wykazały podobieństw między pacjentami z „chorobą podobną do celiakii” a chorymi na celiakię.
Autorzy konkludują, że nieprawidłowości w badaniach histopatologicznych przewodu pokarmowego są częste u chorych z CVID, ale nie zawsze wiąże się to z pojawieniem się konkretnych objawów gastroenterologicznych. Ważną z praktycznego punktu widzenia obserwacją jest fakt, że jedną z częstszych patologii w przebiegu CVID jest enteropatia, przypominająca chorobę trzewną, która wydaje się być jednostką chorobową istotnie różną od „klasycznej” celiakii.
