Rokowanie po udarze mózgu leczonym za pomocą tPA wśród pacjentów stosujących leki przeciwpłytkowe
Autor: Mariusz Bryl
Data: 23.11.2015
Źródło: : Xian Y, Federspiel JJ, Grau-Sepulveda M, et al. Risks and Benefits Associated With Prestroke Antiplatelet Therapy Among Patients With Acute Ischemic Stroke Treated With Intravenous Tissue Plasminogen Activator. JAMA Neurol. Published online November 09,
Dotychczas przeprowadzone badania wykazały, iż zastosowanie tkankowego aktywatora plazminogenu poprawia rokowanie wśród chorych z udarem mózgu. Jednakże część pacjentów z udarem mózgu, stanowią chorzy przyjmujący uprzednio leki przeciwpłytkowe, w przypadku których zastosowanie terapii przy wykorzystaniu tPA niesie ze sobą ryzyko wystąpienia poważnych krwawień.
Ying Xian i wsp. zaprojektowali badanie mające na celu ocenę korzyści oraz ryzyka związanego z zastosowaniem terapii przy wykorzystaniu tPA wśród chorych z udarem mózgu, którzy stosowali uprzednio leki przeciwpłytkowe. Wyniki badania opublikowano na łamach czasopisma JAMA Neurology.
45.7% (n=38 844) spośród 85 072 pacjentów z udarem mózgu leczonym przy wykorzystaniu tPA stanowiły osoby stosujące przed tym epizodem leki przeciwpłytkowe. Były to osoby starsze oraz częściej obciążone w kierunku schorzeń sercowo – naczyniowych w porównaniu z osobami, które terapii przeciwpłytkowej nie stosowały.
Przeprowadzona analiza wykazała, iż osoby stosujące uprzednio leczenie przeciwpłytkowe miały znamiennie wyższe ryzyko wystąpienia poważnych krwawień śródczaszkowych w porównaniu z osobami, które nie były wcześniej leczone przy wykorzystaniu leków przeciwpłytkowych (AOR, 1.18 95% CI, 1.10-1.28). Najwyższym ryzykiem wystąpienia krwawień śródczaszkowych obarczeni byli pacjenci stosujący aspirynę w monoterapii (AOR, 1.19; 1.06- 1.34) lub terapię łączoną przy wykorzystaniu aspiryny i klopidogrelu (AOR, 1.47; 1.16-1.86). Nie wykazano natomiast różnicy pomiędzy śmiertelnością wewnątrzszpitalną pomiędzy grupą pacjentów stosujących uprzednio leki przeciwpłytkowe a tymi, którzy nie otrzymywali dotychczas tych leków (8.0% vs 6.6%; AOR, 1.00; 0.94-1.06).
Wykazano natomiast, iż stosowanie przez pacjentów uprzedniej terapii przeciwpłytkowej wiązało się z istotnie większą szansą na zachowanie możliwości do samodzielnego poruszania się (AOR, 1.13; 1.08-1.17) oraz z istotnie lepszym funkcjonalnym efektem neurologicznym (AOR, 1.14; 1.07-1.22).
Podsumowując, autorzy badania wykazali, iż stosowanie przed wystąpieniem udaru niedokrwiennego mózgu terapii przeciwpłytkowej może wiązać się z uzyskaniem korzystniejszego funkcjonalnego efektu neurologicznego po udarze mózgu, ale również z wyższym ryzykiem wystąpienia poważnych krwawień środczaszkowych.
45.7% (n=38 844) spośród 85 072 pacjentów z udarem mózgu leczonym przy wykorzystaniu tPA stanowiły osoby stosujące przed tym epizodem leki przeciwpłytkowe. Były to osoby starsze oraz częściej obciążone w kierunku schorzeń sercowo – naczyniowych w porównaniu z osobami, które terapii przeciwpłytkowej nie stosowały.
Przeprowadzona analiza wykazała, iż osoby stosujące uprzednio leczenie przeciwpłytkowe miały znamiennie wyższe ryzyko wystąpienia poważnych krwawień śródczaszkowych w porównaniu z osobami, które nie były wcześniej leczone przy wykorzystaniu leków przeciwpłytkowych (AOR, 1.18 95% CI, 1.10-1.28). Najwyższym ryzykiem wystąpienia krwawień śródczaszkowych obarczeni byli pacjenci stosujący aspirynę w monoterapii (AOR, 1.19; 1.06- 1.34) lub terapię łączoną przy wykorzystaniu aspiryny i klopidogrelu (AOR, 1.47; 1.16-1.86). Nie wykazano natomiast różnicy pomiędzy śmiertelnością wewnątrzszpitalną pomiędzy grupą pacjentów stosujących uprzednio leki przeciwpłytkowe a tymi, którzy nie otrzymywali dotychczas tych leków (8.0% vs 6.6%; AOR, 1.00; 0.94-1.06).
Wykazano natomiast, iż stosowanie przez pacjentów uprzedniej terapii przeciwpłytkowej wiązało się z istotnie większą szansą na zachowanie możliwości do samodzielnego poruszania się (AOR, 1.13; 1.08-1.17) oraz z istotnie lepszym funkcjonalnym efektem neurologicznym (AOR, 1.14; 1.07-1.22).
Podsumowując, autorzy badania wykazali, iż stosowanie przed wystąpieniem udaru niedokrwiennego mózgu terapii przeciwpłytkowej może wiązać się z uzyskaniem korzystniejszego funkcjonalnego efektu neurologicznego po udarze mózgu, ale również z wyższym ryzykiem wystąpienia poważnych krwawień środczaszkowych.
