Teplizumab w prewencji cukrzycy typu I

Cukrzyca typu I, wywołana niszczeniem komórek beta trzustki, dotyka głównie młodych osób. Zdarza się, że zachorowania występują rodzinnie. Okazuje się, że u osób z grup wysokiego ryzyka zachorowania istnieje szansa na uniknięcie zachorowania. Na łamach The New England Journal of Medicine przedstawiono wyniki badania nad lekiem spowalniającym rozwój choroby, teplizumabem.

Zespół naukowców ze Stanów Zjednoczonych, Kanady i Niemiec przeprowadził randomizowane badanie z podwójnie ślepą próbą, w którym oceniano skuteczność teplizumabu (przeciwciało anty-CD3) w spowalnianiu rozwoju cukrzycy typu I u osób z grupy wysokiego ryzyka zachorowania. 76 pacjentów poniżej 18. roku życia otrzymywało teplizumab raz na 2 tygodnie (n=44) lub placebo (n=32) i co pół roku badane osoby poddawano testowi tolerancji glukozy.

Mediana czasu do rozpoznania cukrzycy typu I wynosiła 48,4 miesiąca w grupie badawczej i 24,4 miesiąca w grupie kontrolnej. Ostatecznie chorobę rozpoznano u 43% pacjentów, którzy otrzymali teplizumab oraz u 72% z grupy placebo, a powyższy wynik okazał się istotny statystycznie (HR=0,44, p=0,006). Roczne wskaźniki rozpoznania cukrzycy wynosiły 14,9% w grupie teplizumabu i 35,9% w grupie placebo. Lek okazał się szczególnie skuteczny u osób HLA-DR3-ujemnych, HLA-DR4-dodatnich lub z brakiem obecności przeciwciał przeciwko transporterowi cynku 8.

Badania nad lekiem wciąż trwają; najbardziej obiecującym wydaje się badanie, w którym jest prowadzona ocena skuteczności leku wśród pacjentów w wieku 8-17 lat ze świeżo (do 6 tygodni) zdiagnozowaną cukrzycą typu I. Wyniki powinny się pojawić w połowie 2022 roku.