Uprzednie terapie anty-TNF zmniejszają skuteczność pooperacyjnej profilaktyki nawrotu choroby Crohna za pomocą leków biologicznych

Istotnym problemem klinicznym jest kwestia nawrotowości zmian zapalnych u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna po operacjach resekcyjnych przewodu pokarmowego. Jednym z możliwych sposobów na zmniejszenie ryzyka nawrotu choroby jest profilaktyczne zastosowanie przeciwciał anty-TNF w okresie pooperacyjnym. Na łamach czasopisma Journal of Crohn’s and Colitis opublikowano pracę, w której dokonano oceny wpływu stosowania leków anty-TNF w przeszłości na ich skuteczność w profilaktyce nawrotu choroby Leśniowskiego-Crohna po leczeniu chirurgicznym.

Analiza miała charakter retrospektywny i uwzględniła grupę 57 chorych, u których po operacji odcinkowej resekcji przewodu pokarmowego z następowym zespoleniem jelitowym wdrożono leczenie anty-TNF w ramach profilaktyki nawrotu choroby Leśniowskiego-Crohna. 21 chorych (37%) było leczonych w przeszłości przeciwciałami anty-TNF raz, a 24 osoby (42%) – więcej niż jeden raz. U 39 (68%) wykonano badanie endoskopowe z oceną obecności wznowy zmian zapalnych po operacji.
Wykazano, że w drugim roku obserwacji odsetek chorych z nawrotem choroby Leśniowskiego-Crohna (ocena endoskopowa) u pacjentów, którzy byli leczeni biologicznie w przeszłości więcej niż raz wyniósł 45,5% (26,6-69,6%). Wynik ten był gorszy w porównaniu z pacjentami nieleczonymi lub leczonymi tylko raz lekami anty-TNF [29,1% (11,5-48,1%); p=0.07]. W ocenie rocznej odsetki pacjentów z nawrotem klinicznym choroby wyniosły 21,6% (9,6-44,4%) w odniesieniu do osób leczonych wielokrotnie przeciwciałami anty-TNF i 6,9% (1,8-25,1%) wśród leczonych tylko raz lub wcale (p=0.02). W analizie multiwariancji wykazano, że palenie tytoniu oraz stosowanie w przeszłości więcej niż raz leków anty-TNF wiąże się z istotnie większym ryzykiem niepowodzenia zastosowania leków anty-TNF w profilaktyce nawrotu endoskopowego i klinicznego choroby Leśniowskiego-Crohna po leczeniu operacyjnym.