Wsparcie żywieniowe a niewydolność serca

Zindywidualizowane wsparcie żywieniowe hospitalizowanych dorosłych z przewlekłą niewydolnością serca zmniejszyło ryzyko zgonu lub wystąpienia niepożądanych zdarzeń sercowo-naczyniowych w porównaniu z grupą otrzymującą standardowe posiłki szpitalne.

Szwajcarskie badanie EFFORT skupiło się na pacjentach z przewlekłą niewydolnością serca i wysokim ryzykiem niedożywienia definiowanym przez niski wskaźnik masy ciała (BMI), utratę masy ciała i niewielkie posiłki odnotowane po przyjęciu do szpitala. W tej grupie pacjentów wysokiego ryzyka z przewlekłą niewydolnością serca stwierdzono znaczne zmniejszenie śmiertelności od 30 do 180 dni, a także poprawę wyników klinicznych, gdy zaoferowano jej zindywidualizowane diety. Z tego wniosek, że badania przesiewowe pod kątem niedożywienia w chwili przyjęcia do szpitala mogą pomóc w identyfikacji pacjentów, którzy odniosą korzyści z oceny a potem poprawy ich odżywiania. Badanie zostało opublikowane w Journal of the American College of Cardiology.

Wyniki opierają się na analizie badań 645 pacjentów (mediana wieku 78,8 lat, 52% to mężczyźni) hospitalizowanych z powodu przewlekłej niewydolności serca, którzy uczestniczyli w EFFORT. Jedna trzecia pacjentów była hospitalizowana z powodu ostrej niewyrównanej niewydolności serca, a dwie trzecie - przewlekłej niewydolności serca i innych ostrych chorób wymagających hospitalizacji. Wszyscy pacjenci byli narażeni na ryzyko niedożywienia a to na podstawie wyniku Nutritional Risk Screening (NRS) - 3 punkty lub więcej. Zostali oni losowo przydzieleni do zindywidualizowanych diet ze szczególnym uwzględnieniem białka i mikroelementów lub do grupy otrzymującej zwykłe posiłki szpitalne.

W ciągu miesiąca zmarło 27 z 321 pacjentów (8,4%) otrzymujących wsparcie żywieniowe w porównaniu z 48 z 324 pacjentów (14,8%) w grupie kontrolnej (skorygowany iloraz szans [OR]: 0,44; 95% CI, 0,26 - 0,75; P = 0,002). Pacjenci najbardziej zagrożeni (NRS> 4 punkty) odnosili największe korzyści ze wspomagania żywieniowego. W porównaniu z pacjentami z umiarkowanym ryzykiem żywieniowym (3 do 4 punktów w skali NRS), ci z wysokim ryzykiem żywieniowym (NRS> 4) mieli bardzo istotne 65-% zwiększone ryzyko zgonu w ciągu 180 dni. Największy wpływ na śmiertelność miała niewielka liczba posiłków w tygodniu poprzedzającym hospitalizację. Pacjenci, którzy otrzymali wsparcie żywieniowe w szpitalu, mieli również mniejsze ryzyko poważnych incydentów sercowo-naczyniowych po 30 dniach (17,4% vs 26,9%; OR 0,50; 95% CI 0,34 - 0,75; P = 0,001).

W przeszłości kardiolodzy i interniści opiekujący się pacjentami z niewydolnością serca skupiali się głównie na dietach ograniczających ilość soli, aby dzięki temu poprawić pracę serca. Jednak nie wykazano, że zmniejszenie spożycia soli skutecznie poprawia wyniki kliniczne, ale może, jak zastanawiali się badacze, przeciwnie, zwiększa ryzyko niedożywienia, ponieważ posiłki o niskiej zawartości soli często po prostu nie są smaczne. We wnioskach stwierdzono konieczność przeniesienia uwagi z diet ograniczających sól na diety wysokobiałkowe, aby uwzględnić indywidualne cele żywieniowe w tej grupie pacjentów wysokiego ryzyka.