Wybroczyny i siniaki – pierwsze kroki diagnostyczne

Wybroczyny i siniaki stanowią jeden z objawów często zgłaszanych przez chorych u lekarza POZ. Praca prezentuje klasyfikację skaz krwotocznych naczyniowych i płytkowych, gdyż to właśnie te dwa elementy są najczęściej przyczyną tych objawów. Wstępna diagnostyka powinna obejmować szczegółowy wywiad dotyczący okoliczności pojawienia się zmian skórnych, ustalenia potencjalnej przyczyny i rozważania wrodzonego charakteru u dzieci.

Objawy krwotoczne będące wyrazem defektu hemostazy mogą mieć różne postacie: wybroczyny i siniaki, duże wylewy podskórne, krwawienia z nosa, wylewy dostawowe, nadmierne krwawienia z dziąseł i krwawienia po ekstrakcjach zębów, nadmierne krwawienia po uszkodzeniach skóry i błon śluzowych oraz po zabiegach chirurgicznych, krwioplucie i krwawe wymioty, krwinkomocz, krwawienia z różnych odcinków przewodu pokarmowego, krwawienia z oczu, obfite miesiączkowanie, opóźnione krwawienia z ran lub zburzenia w ich gojeniu się [1, 2].
Wspomniane na początku dwa objawy – wybroczyny i siniaki – stanowią jedną z częstszych skarg pacjentów zgłaszających się do lekarza POZ lub przebywających w szpitalu. Nierzadko zdarza się ich bagatelizowanie wynikające z nieznajomości związanych z nimi zagrożeń bądź ukrytej obawy o trudności w wyjaśnieniu ich szczegółowej natury. Poniższy tekst przybliża praktyczne podejście do rozstrzygania przyczyny tych objawów w kontakcie z chorym.
Wybroczyny i siniaki stanowią podstawowy objaw naczyniowych skaz krwotocznych, ale mogą występować również w skazach płytkowych. Wybroczynami nazywamy wynaczynienia krwi o wielkości 1–3 mm, niekiedy zlewające się ze sobą. Ich lokalizacja zamyka się w obrębie skóry. Siniaki to wynaczynienia krwi o średnicy od 5 mm do kilku centymetrów. Zdarzają się siniaki osiągające 10 cm lub więcej, które nazywamy wylewami krwawymi. Wylewy krwawe częściej występują w skazach osoczowych i mogą sięgać przestrzeni międzypowięziowych lub samych mięśni [3, 4].

Więcej