Czy astma zależy od palenia papierosów?

Badacze przeanalizowali związek astmy oraz palenia papierosów z funkcją płuc od czasu dzieciństwa do dorosłości.

Populacja z Isle of Wight Birth licząca 1456 osób była oceniana w czasie urodzenia w wieku 1,2,4,10,18 I 26 lat. Astma została zdiagnozowana oraz leczona. Adanie spirometryczne było przeprowadzone w wieku 10,18 i 26 lat. Uczestników badania podzielono na grupy: niepalących, niepalących z astmą, palących bez astmy oraz palących z astmą w oparciu o to, czy osoby te paliły papierosy w wieku 26 lat. Ich funkcja płuc od 10 do 26 roku życia była oceniana przy wykorzystaniu specjalnych modeli.

U niepalących z astmą występowało mniejsze FEV1, FEF 23-75 oraz stosunek FEV1/FVC w porównaniu do niepalących bez astmy w wieku 10 do 18 lat z różnicami zmniejszonymi wskutek podawania leków rozszerzających oskrzela. W wieku 26 lat przed podaniem leków FEV1 wynosił 3,75 L wobec 4,02 L p<0,001 i po podaniu leków 4,02 L wobec 4,16 L, p=0,08. Ten deficyt funkcji płuc nie pogarszał się po ukończeniu 18 roku życia. Palący bez astmy mieli mniejsze FEF25-75 i stosunek FEV1/FVC, choć nie FEV1 w wieku lat 26 w porównaniu do niepalących bez astmy z deficytem pojawiającym się po ukończeniu 18 roku życia i utrzymującym się pomimo odpowiedzi na leki (dla stosunku FEV1/FVC w wieku 26 lat: 0,80 wobec 0,81, p=0,002 i po przyjęciu leków 0,83 wobec 0,85, p=0,005. Palący z astmą mieli gorszą funkcję płuc w porównaniu do innych grup.

Deficyty funkcji płuc związane z astmą i paleniem utrzymują się przez całe życie. Nie w pełni odpowiadają na leki rozszerzające oskrzela, co wskazuje na ryzyko długoterminowych konsekwencji dla zdrowia płuc z podkreśleniem metod zapobiegania w okresie dorosłości i wczesnej dorosłości zanim dojdzie do nieodwracalnych zmian.