Ekspresja genów w tkance płucnej obiecującym markerem wczesnej POChP
Autor: Marta Koblańska
Data: 10.09.2018
Źródło: DM/www.dovepress.com
Przewlekła obturacyjna choroba płuc jest stosunkowo dobrze poznana, jednak wciąż poszukuje się nie tylko skuteczniejszych terapii, ale także markerów wczesnego jej początku. Co odnaleziono tym razem?
Ponieważ tylko niektórzy palacze rozwijają POChP z rozedmą płuc, zbadano molekularną patogenezę wczesnego jej stadium z wykorzystaniem profilowania ekspresji genów w tkance płucnej.
110 osób z historią palenia co najmniej 10 paczkolat zostały podzielone na trzy grupy: POChP z rozedmą płuc, POChP bez rozedmy i zdrowi palacze (wcześniej potwierdzono poszczególne rozpoznania poprzez wykonanie spirometrii oraz TK klatki piersiowej).
Wśród 110 osób 29 cierpiało z powodu POChP z rozedmą płuc, u 21 rozpoznano POChP bez rozedmy, a 60 okazało się zdrowymi palaczami; średnia FEV-1 po podaniu leku rozszerzającego oskrzela wynosiła odpowiednio 78%, 80% i 94%. Próbki tkanki płucnej (uzyskane chirurgicznie) odpowiednio przetworzono i zastosowano do analizy RNA-Seq.
Za pomocą RNA-Seq dokonano oceny 16 676 genów. W grupie pacjentów z POChP i rozedmą zwiększonej ekspresji uległo 1588 genów, a 1519 genów cechowało się zmniejszoną amplifikacją w porównaniu ze zdrowymi palaczami. POChP bez rozedmy wiązało się ze zwiększoną i zmniejszoną ekspresją odpowiednio 1 257 i 1058 genów w porównaniu ze zdrowymi palaczami. W obu grupach POChP 939 genów okazało się aktywniejszych, a 942 mniej aktywnych w porównaniu z tymi u zdrowych palaczy, przy czym żadne geny nie ulegały wzajemnej regulacji. 649 genów uległo zwiększonej, a 577 zmniejszonej ekspresji tylko u pacjentów z POChP z rozedmą w porównaniu ze zdrowymi palaczami. Z kolei odpowiednio 318 i 116 genów uległo zwiększonej i zmniejszonej amplifikacji wyłącznie u pacjentów z POChP bez towarzyszącej rozedmy.
Wyniki pokazują, iż być może wkrótce pojawią się komercyjne testy wczesnego wykrywania POChP, jednak biorąc pod uwagę ewentualną cenę i inwazyjność procedury konieczne są badania na dużych grupach pacjentów, które potwierdzą użyteczność kliniczną tego odkrycia.
110 osób z historią palenia co najmniej 10 paczkolat zostały podzielone na trzy grupy: POChP z rozedmą płuc, POChP bez rozedmy i zdrowi palacze (wcześniej potwierdzono poszczególne rozpoznania poprzez wykonanie spirometrii oraz TK klatki piersiowej).
Wśród 110 osób 29 cierpiało z powodu POChP z rozedmą płuc, u 21 rozpoznano POChP bez rozedmy, a 60 okazało się zdrowymi palaczami; średnia FEV-1 po podaniu leku rozszerzającego oskrzela wynosiła odpowiednio 78%, 80% i 94%. Próbki tkanki płucnej (uzyskane chirurgicznie) odpowiednio przetworzono i zastosowano do analizy RNA-Seq.
Za pomocą RNA-Seq dokonano oceny 16 676 genów. W grupie pacjentów z POChP i rozedmą zwiększonej ekspresji uległo 1588 genów, a 1519 genów cechowało się zmniejszoną amplifikacją w porównaniu ze zdrowymi palaczami. POChP bez rozedmy wiązało się ze zwiększoną i zmniejszoną ekspresją odpowiednio 1 257 i 1058 genów w porównaniu ze zdrowymi palaczami. W obu grupach POChP 939 genów okazało się aktywniejszych, a 942 mniej aktywnych w porównaniu z tymi u zdrowych palaczy, przy czym żadne geny nie ulegały wzajemnej regulacji. 649 genów uległo zwiększonej, a 577 zmniejszonej ekspresji tylko u pacjentów z POChP z rozedmą w porównaniu ze zdrowymi palaczami. Z kolei odpowiednio 318 i 116 genów uległo zwiększonej i zmniejszonej amplifikacji wyłącznie u pacjentów z POChP bez towarzyszącej rozedmy.
Wyniki pokazują, iż być może wkrótce pojawią się komercyjne testy wczesnego wykrywania POChP, jednak biorąc pod uwagę ewentualną cenę i inwazyjność procedury konieczne są badania na dużych grupach pacjentów, które potwierdzą użyteczność kliniczną tego odkrycia.
Patronat naukowy portalu: