Jaką wybrać metodę wsparcia oddechowego u dzieci po ekstubacji?

Wsparcie oddechowe ciężko chorych dzieci w dużej mierze warunkuje wynik całego leczenia. Wybór konkretnego sposobu nie jest bez znaczenia, o czym przekonuje najnowsza publikacja z prestiżowego „The JAMA Network”. Naukowcy porównali efekty stosowania aparatów oddechowych CPAP i kaniuli donosowych o wysokim przepływie (high-flow nasal cannulae – HFNC).

Wieloośrodkowy zespół brytyjskich badaczy sprawdził, która z metod – HFNC czy CPAP – daje lepsze wyniki leczenia dzieci po ekstubacji. 600 pacjentów oddziałów intensywnej opieki medycznej w wieku od 0 do 15 lat wymagających nieinwazyjnego wsparcia oddechowego (po leczeniu respiratorem) przydzielono losowo w stosunku 1:1 do grupy leczonej tlenoterapią donosową o wysokim przepływie (HFNC; n = 299) lub do terapii ciągłym dodatnim ciśnieniem w drogach oddechowych (CPAP; 7–8 cm H20, n = 301).

Okazało się, że wśród pacjentów zakwalifikowanych do HFNC mediana czasu niezbędnego do zakończenia wsparcia oddechowego wynosiła 50,5 godziny w porównaniu z 42,9 godziny dla CPAP. Nie wykazało istotnej różnicy w częstości reintubacji w ciągu 48 godzin (13,3% dla HFNC vs 11,5% dla CPAP). Co bardzo ważne – śmiertelność w 180. dobie od ekstubacji okazała się istotnie wyższa dla HFNC (5,6% vs 2,4%). Co do działań niepożądanych – najczęstszymi były wzdęcia brzucha (HFNC 2,8%, CPAP 2,6%) i urazy nosa i/lub twarzy (5,0% vs 5,5%).

Niewielka, lecz istotna różnica przemawia za stosowaniem CPAP we wsparciu oddechowym po ekstubacji – randomizacja i dość liczna populacja stanowią o wysokiej jakości powyższych danych.

Opracowanie: lek. Damian Matusiak