Te leki zwiększają ryzyko upadków i związanych z nimi urazów u osób z POChP

Osoby z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc częściej doświadczają upadków i związanych z nimi urazów w konsekwencji stosowania typowych dla POChP leków, takich jak opioidy czy benzodiazepiny.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) to choroba o podłożu zapalnym obejmująca kilka schorzeń, w tym przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedmę płuc. Objawy to przede wszystkim duszność, zmęczenie i przewlekły kaszel. Choroba dotyka ponad 30 milionów Amerykanów i jest czwartą najczęstszą przyczyną śmierci na świecie.

Poprzednie badania wykazały, że osoby z POChP mają większe ryzyko upadku z powodu osłabienia, upośledzonego chodu i ryzyka potknięcia się o rurkę tlenową – informuje „Chronic Obstructive Pulmonary Diseases Journal of the COPD Foundation”. Często doświadczają również bólu, lęku, bezsenności oraz chorób współistniejących, takich jak cukrzyca lub nadciśnienie. Opioidy, benzodiazepiny i inne leki stosowane w leczeniu chorób współistniejących i objawów POChP mogą zwiększać ryzyko upadku i obrażeń związanych z upadkiem.

– Leki zwiększające ryzyko upadku są powszechnie przepisywane osobom z POChP, ponieważ doświadczają one dużej liczby objawów i stanów, w których przepisuje się te leki — powiedziała dr Cara L. McDermott z Duke University School of Medicine i główna autorka badania. – Jednak urazy spowodowane upadkami mogą prowadzić do wizyt na oddziale ratunkowym lub hospitalizacji, co skutkuje niższą jakością życia i zwiększonymi kosztami opieki zdrowotnej – dodała. 

Spirometria w rozpoznawaniu POChP – zalecenia GOLDRozpoznawanie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc wydaje się stosunkowo proste, istnieje jednak kilka aspektów, na które koniecznie należy zwrócić uwagę by uniknąć rozpoznania fałszywie dodatniego lub fałszywie ujemnego. Przekonują o tym zalecenia GOLD zamieszczone na łamach „European Respiratory Journal”.

Naukowcy z Duke University School of Medicine przeanalizowali powiązane z aktami zgonu dane z systemu opieki zdrowotnej w stanie Waszyngton, dotyczące osób dorosłych z POChP w wieku 40 lat lub starszych, które zmarły w latach 2014–2018. Spośród 8204 osób 65 proc. otrzymywało co najmniej jeden lek zwiększający ryzyko upadku, a 30 proc. doznało upadku połączonego z urazem w ciągu dwóch lat poprzedzających zgon.

– W naszym badaniu porównaliśmy liczbę upadków w ciągu dwóch lat poprzedzających zgon u osób z POChP, które stosowały leki zwiększające ryzyko upadku, z liczbą upadków u osób z POChP, które ich nie stosowały. Odkryliśmy, że prawdopodobieństwo upadku osoby wzrastało w zależności od liczby zastosowanych leków zwiększających ryzyko upadku — wskazała dr McDermott.

– Pulmonolodzy i farmaceuci muszą współpracować ze sobą i z pacjentami, aby opracować strategie zapobiegania upadkom i zwiększyć bezpieczeństwo pacjentów poprzez ograniczenie stosowania tych leków i omówienie innych sposobów łagodzenia ryzyka upadku – podkreśliła specjalistka.