Lecieć czy nie lecieć? POChP i podróże lotnicze
Autor: Marta Koblańska
Data: 23.08.2018
Źródło: DM/err.ersjournals
Przygotowanie przed lotem powinno polegać na optymalizacji leczenia POChP, ocenie ryzyka wystąpienia hipoksemii podczas lotu i uzupełniania tlenu w razie potrzeby.
Trwają wakacje, czas wypoczynku i podróżowania. Czy pacjenci z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc mogą bezpiecznie cieszyć się dalekimi wyprawami? Grupa badaczy dostarczyła odpowiedzi na to pytanie.
Bardzo ważne jest promowanie aktywnego stylu życia, zwłaszcza u pacjentów cierpiących z powodu chorób przewlekłych, w tym POChP. Zasadniczym elementem codziennej aktywności jest oczywiście podróżowanie. W dobie globalizacji podróże, szczególnie lotnicze, są coraz bardziej powszechne. Chociaż jest to bezpieczny wybór dla wielu pasażerów środowisko wewnątrz samolotu może czasami mieć negatywny wpływ na zdrowie. Niedotlenienie hipobaryczne stanowi ryzyko zdrowotne u pacjentów z POChP, którzy mają ograniczoną rezerwę krążeniowo-oddechową. Co obecnie wiemy o ryzyku związanym z podróżami lotniczymi w tej grupie pacjentów? Na to pytanie odpowiedział turecko-włoski zespół badawczy.
Okazuje się, że przygotowanie przed lotem powinno polegać na optymalizacji leczenia POChP, ocenie ryzyka wystąpienia hipoksemii podczas lotu i uzupełniania tlenu w razie potrzeby. W większości przypadków dokonuje się tej oceny u pacjentów wymagających tlenoterapii i zazwyczaj pomija się ją u pacjentów z mniej zaawansowaną POChP, ale najlepiej, aby wszyscy pacjenci otrzymali poradę lekarską. W przypadku pacjentów z wcześniejszym występowaniem odmy opłucnowej zaleca się wykonanie radiogramu klatki piersiowej przed lotem.
Dowody wskazują, że podróż należy odroczyć (optymalnie na 6 tygodni) w przypadku niedawnego zaostrzenia. Wszystkie terapie, którym pacjent jest poddawany, powinny zostać poddane przeglądowi i zoptymalizowane pod kątem przyszłej wyprawy. Badacze zwracają uwagę na to, by w miarę możliwości zakupić ubezpieczenie zdrowotne zarówno w przypadku dodatkowych terapii, jak i hospitalizacji, które mogą okazać się konieczne.
Co najważniejsze - dzięki zoptymalizowanej opiece pacjenci mogą latać bez dodatkowego ryzyka. Z dotychczasowych doniesień literaturowych wydaje się rozsądne stwierdzenie, że wielu pacjentów toleruje znaczny niedotlenienie bez żadnych objawów lub zdarzeń niepożądanych. Należy jednak zachęcać do aktywnych strategii identyfikacji pacjentów obarczonych ryzykiem wystąpienia zdarzeń niepożądanych w trakcie lotu.
Bardzo ważne jest promowanie aktywnego stylu życia, zwłaszcza u pacjentów cierpiących z powodu chorób przewlekłych, w tym POChP. Zasadniczym elementem codziennej aktywności jest oczywiście podróżowanie. W dobie globalizacji podróże, szczególnie lotnicze, są coraz bardziej powszechne. Chociaż jest to bezpieczny wybór dla wielu pasażerów środowisko wewnątrz samolotu może czasami mieć negatywny wpływ na zdrowie. Niedotlenienie hipobaryczne stanowi ryzyko zdrowotne u pacjentów z POChP, którzy mają ograniczoną rezerwę krążeniowo-oddechową. Co obecnie wiemy o ryzyku związanym z podróżami lotniczymi w tej grupie pacjentów? Na to pytanie odpowiedział turecko-włoski zespół badawczy.
Okazuje się, że przygotowanie przed lotem powinno polegać na optymalizacji leczenia POChP, ocenie ryzyka wystąpienia hipoksemii podczas lotu i uzupełniania tlenu w razie potrzeby. W większości przypadków dokonuje się tej oceny u pacjentów wymagających tlenoterapii i zazwyczaj pomija się ją u pacjentów z mniej zaawansowaną POChP, ale najlepiej, aby wszyscy pacjenci otrzymali poradę lekarską. W przypadku pacjentów z wcześniejszym występowaniem odmy opłucnowej zaleca się wykonanie radiogramu klatki piersiowej przed lotem.
Dowody wskazują, że podróż należy odroczyć (optymalnie na 6 tygodni) w przypadku niedawnego zaostrzenia. Wszystkie terapie, którym pacjent jest poddawany, powinny zostać poddane przeglądowi i zoptymalizowane pod kątem przyszłej wyprawy. Badacze zwracają uwagę na to, by w miarę możliwości zakupić ubezpieczenie zdrowotne zarówno w przypadku dodatkowych terapii, jak i hospitalizacji, które mogą okazać się konieczne.
Co najważniejsze - dzięki zoptymalizowanej opiece pacjenci mogą latać bez dodatkowego ryzyka. Z dotychczasowych doniesień literaturowych wydaje się rozsądne stwierdzenie, że wielu pacjentów toleruje znaczny niedotlenienie bez żadnych objawów lub zdarzeń niepożądanych. Należy jednak zachęcać do aktywnych strategii identyfikacji pacjentów obarczonych ryzykiem wystąpienia zdarzeń niepożądanych w trakcie lotu.
Patronat naukowy portalu: