Mepolizumab w leczeniu ciężkiej astmy eozynofilowej

Europejska Agencja Leków (ang. European Medicines Agency - EMA) zatwierdziła w ostatnim czasie mepolizumab (Nucala, GlaxoSmithKline) - lek zrejestrowany w celu leczenia ciężkiej, opornej postaci astmy eozynofilowej u osób dorosłych.

Mepolizumab jest pierwszym inhibitorem interleukiny-5 dopuszczonym do stosowania w terapii astmy eozynofilowej w Europie. Lek ten stosowany jest w dawce 100 mg, w postaci podskórnych iniekcji powtarzanych co 4 tygodnie. W chwili włączenia powyższej terapii pacjent powinien już stosować standardowe leczenie astmy eozynofilowej, obejmujące m.in. stosowanie dużych dawek glikokortykosteroidów wziewnych oraz ewentualnie glikokortykosteroidy w postaci doustnej.
Z chemicznego punktu widzenia mepolizumab jest monoklonalnym przeciwciałem, zapobiegającym łączeniu się interleukiny-5 z jej receptorem w obrębie eozynofilów. Ogranicza to wzrost, aktywację oraz skraca przeżycie eozynofilów, co skutkuje mniejszym stężeniem tych komórek w surowicy krwi oraz plwocinie.
Mepolizumab nie powinien być stosowany w terapii ostrego zaostrzenia astmy oraz w przypadku stwierdzenia reakcji nadwrażliwości na lek. Do najczęstszych działań niepożądanych związanych z jego zastosowaniem zalicza się miejscowe oraz uogólnione reakcje alergiczne (np. pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, spazm oskrzelowy, hipotensja). Mogą one wystąpić zarówno w krótkim czasie jak i w dłuższym odstępie czasu po podaży leku.
W badaniach klinicznych najczęstszymi zgłaszanymi przez pacjentów działaniami niepożądanymi występującymi w związku ze stosowanym lekiem były bóle głowy (występujące nawet u 1 na 10 pacjentów), bóle pleców oraz odczyny niepożądane w miejscu iniekcji.