Najważniejsze rekomendacje dotyczące diagnozowania i leczenia ostrej zatorowości płucnej

Co zmieniło się w zaleceniach o ostrej zatorowości płucnej? Nowe wytyczne opracowali profesorowie z Niemiec – Stavros V. Konstantinides oraz Francji – Guy Meyer. Co mówią?

Po pierwsze wskazują na rodzaje badań, jakie powinny zostać przeprowadzone w diagnozowaniu ostrej zatorowości płucnej takich jak na przykład przezprzełykowa echokardiografia oraz postępowanie praktyczne. Definiują potrzebę terapii przeciwzakrzepowej, która musi zostać wprowadzona jak najwcześniej w razie podejrzenia ostrej zatorowości płucnej. Po trzecie warto korzystać ze sprawdzonych algorytmów, w tym tych do oceny ciężkości przebiegu choroby. Co jeszcze? Nie do przecenienia jest konsultacja radiologa oraz drugiego specjalisty. U chorych z niestabilnością hemodynamiczną potwierdzenie rozpoznania powinno iść w parze z dalszą oceną ryzyka również klinicznego oraz współchorobowości jak również dobrze jest zlecić badania laboratoryjne biomarkerów. Jeżeli rozpoznaje się wysokie ryzyko zatorowości płucnej dalsze badania dobrze jest wykonać w szpitalu. Warto jest też preferować leczenie przeciwzakrzepowe razem z NOAC, które ma przewagi nad tym LMWH-VKA. Zawsze trzeba pamiętać o możliwych zaostrzeniach. Jeżeli choroba jest podejrzewana u kobiety w ciąży, można skorzystać z wentylacji poprawiającej ukrwienie. Chorych z ostrą zatorowością płucną należy obserwować również pod kątem nowotworu, krwawienia oraz innych dysfunkcji.