Nowa nadzieja dla pacjentów z idiopatycznym włóknieniem płuc?
Autor: Marta Koblańska
Data: 12.09.2018
Źródło: DM/erj.ersjournals.com
Idiopatyczne włóknienie płuc (IPF) jest postępującą chorobą o nieznanej przyczynie; bardzo często choroba prowadzi do nadciśnienia płucnego, które związane jest z bardzo niepomyślnym rokowaniem. Obecnie istnieją dwa leki zarejestrowane do leczenia IPF - nintedanib i pirfenidon, które spowalniają, ale nie hamują postępu choroby.
Macitentan jest podwójnym antagonistą receptora endoteliny, który jest zatwierdzony do leczenia nadciśnienia płucnego. Międzynarodowy zespół badaczy postawił hipotezę, że zastosowanie macytentanu do leczenia zwierząt ze zwłóknieniem płuc (indukowanym przez wektor adenowirusowy kodujący biologicznie czynny transformujący czynnik wzrostu-β1, AdTGF-β1) zmniejszy nadciśnienie płucne wywołane przez przewlekłą chorobę płuc i ograniczy tempo włóknienia.
Szczury, które otrzymywały AdTGF-β1, były leczone codziennie macytentanem przez zgłębnik (100 mg/kg m.c./dobę), pirfenidonem (0,5% dodatku do żywności) lub kombinacją wymienionych leków od dnia 14. do dnia 28. Ciśnienie w tętnicy płucnej mierzono przed uśmierceniem szczurów, a zwłóknienie oceniano następnie za pomocą pomiarów morfometrycznych i analizy poziomu hydroksyproliny (koreluje z postępem włóknienia).
Indukowane poprzez AdTGF-β1 zwłóknienie płuc związane było z bardzo wysokim nadciśnieniem płucnym. Macitentan istotnie zmniejszał ciśnienie mierzone w tętnicy płucnej; ponadto, zarówno macitentan jak i pirfenidon, zatrzymały postępy zwłóknienia. Macitentan chronił komórki śródbłonka przed różnicowaniem i apoptozą miofibroblastów, podczas gdy pirfenidon zapobieał różnicowaniu fibroblastów do miofibroblastów. Oba leki indukowały apoptozę zróżnicowanych miofibroblastów in vitro oraz in vivo.
Wyniki wskazują, że podwójny antagonizm receptora endoteliny był skuteczny zarówno w przypadku nadciśnienia płucnego, jak i zwłóknienia płuc. Konieczne są badania oceniające skuteczność takiego postępowania u ludzi, co niewątpliwie mogłoby wydłużyć życie wielu pacjentów.
Macitentan jest obecnie oceniany w 44 badaniach klinicznych pod kątem różnych wskazań; więcej informacji tutaj.
Szczury, które otrzymywały AdTGF-β1, były leczone codziennie macytentanem przez zgłębnik (100 mg/kg m.c./dobę), pirfenidonem (0,5% dodatku do żywności) lub kombinacją wymienionych leków od dnia 14. do dnia 28. Ciśnienie w tętnicy płucnej mierzono przed uśmierceniem szczurów, a zwłóknienie oceniano następnie za pomocą pomiarów morfometrycznych i analizy poziomu hydroksyproliny (koreluje z postępem włóknienia).
Indukowane poprzez AdTGF-β1 zwłóknienie płuc związane było z bardzo wysokim nadciśnieniem płucnym. Macitentan istotnie zmniejszał ciśnienie mierzone w tętnicy płucnej; ponadto, zarówno macitentan jak i pirfenidon, zatrzymały postępy zwłóknienia. Macitentan chronił komórki śródbłonka przed różnicowaniem i apoptozą miofibroblastów, podczas gdy pirfenidon zapobieał różnicowaniu fibroblastów do miofibroblastów. Oba leki indukowały apoptozę zróżnicowanych miofibroblastów in vitro oraz in vivo.
Wyniki wskazują, że podwójny antagonizm receptora endoteliny był skuteczny zarówno w przypadku nadciśnienia płucnego, jak i zwłóknienia płuc. Konieczne są badania oceniające skuteczność takiego postępowania u ludzi, co niewątpliwie mogłoby wydłużyć życie wielu pacjentów.
Macitentan jest obecnie oceniany w 44 badaniach klinicznych pod kątem różnych wskazań; więcej informacji tutaj.
Patronat naukowy portalu: