Zmniejszenie częstości występowania astmy u dzieci a przyjmowanie antybiotyków
| Tagi: | astma, antybiotykoterapia, mikrobiota |
Częstość występowania astmy u dzieci spadła w Kanadzie o 26% od 2000 do 2014 roku. Naukowcy powiązali to z redukcją wczesnej ekspozycji na antybiotyki, w której pośredniczyły zmiany w mikroflorze jelitowej.
Badacze zaobserwowali silny związek między ekspozycją na antybiotyki w pierwszym roku życia, a zwiększonym ryzykiem astmy we wczesnym dzieciństwie, zarówno na poziomie całego społeczeństwa, jak i poszczególnych osób.
Stwierdzono, że mikroflora jelitowa jest znaczącym mediatorem między antybiotykami a astmą, a sześć taksonów bakterii jest powiązana z funkcjami immunomodulacyjnymi. Taksony różniły się względną liczebnością między dziećmi z astmą narażonymi na antybiotyki i dziećmi bez astmy, u których nie stwierdzono choroby.
W badaniu przeanalizowano dane 4,7 miliona osób z Kolumbii Brytyjskiej w celu oceny rocznych wskaźników przepisywania antybiotyków i diagnoz astmy oraz oceny związku między przepisywaniem antybiotyków pacjentom w wieku 1 roku lub młodszym oraz od 1 roku do 4 lat.
Na poziomie indywidualnym badacze ocenili 2644 dzieci z prospektywnej kohorty urodzeniowej. Z grupy badanej - 917 dzieci z dostępnymi danymi z sekwencjonowania genu 16S rRNA zostało przebadanych w celu stwierdzenia powiązania mikrobiomu z ekspozycją na antybiotyki i występowaniem astmy.
W latach 2000-2014 zachorowalność na astmę u dzieci biorących udział w badaniu zmniejszyła się o 7,1 nowych rozpoznań na 1000 dzieci (27,3 do 20,2). Zmniejszenie zachorowalności na astmę wiązało się ze zmniejszeniem stosowania antybiotyków w okresie niemowlęcym - z 1253,8 recept na 1000 niemowląt do 489,1 na 1000 niemowląt w latach 2000-2014 (P <.0001). Częstość występowania astmy wzrosła o 24% po każdym zwiększeniu recepty na antybiotyki o 10% (skorygowany RR = 1,24; 95% CI, 1,2-1,28; P <.0001).
Po wykluczeniu dzieci, które otrzymały antybiotyki z powodu objawów ze strony układu oddechowego w kohorcie CHILD, rozpoznanie astmy wiązało się ze stosowaniem antybiotyków w okresie niemowlęcym (aOR = 2,15; 95% CI, 1,37-3,39; P = 0,0009).
Zmniejszenie ryzyka astmy o 32% w wieku 5 lat było związane z rosnącą różnorodnością mikroflory jelitowej w wieku 1 roku (aOR = 0,68; 95% CI, 0,46-0,99; P = 0,046). Badacze odkryli, że istotnymi mediatorami między ambulatoryjną ekspozycją na antybiotyki w pierwszym roku życia a rozpoznaniem astmy w wieku 5 lat była mikroflora jelitowa w wieku 1 roku oraz warianty sekwencji amplikonów, zmodyfikowane przez ekspozycję na antybiotyki (P = 0,027).
Według badaczy najkrótszą drogą do zmniejszenia zachorowalności na astmę jest unikanie dysbiozy wywołanej niepotrzebną antybiotykoterapią. Co więcej, znaczne zmniejszenie zachorowalności na astmę u dzieci obserwowane w ostatnich latach jest nieoczekiwaną, ale prawdopodobną korzyścią z rozważnego zarządzania antybiotykami.
Stwierdzono, że mikroflora jelitowa jest znaczącym mediatorem między antybiotykami a astmą, a sześć taksonów bakterii jest powiązana z funkcjami immunomodulacyjnymi. Taksony różniły się względną liczebnością między dziećmi z astmą narażonymi na antybiotyki i dziećmi bez astmy, u których nie stwierdzono choroby.
W badaniu przeanalizowano dane 4,7 miliona osób z Kolumbii Brytyjskiej w celu oceny rocznych wskaźników przepisywania antybiotyków i diagnoz astmy oraz oceny związku między przepisywaniem antybiotyków pacjentom w wieku 1 roku lub młodszym oraz od 1 roku do 4 lat.
Na poziomie indywidualnym badacze ocenili 2644 dzieci z prospektywnej kohorty urodzeniowej. Z grupy badanej - 917 dzieci z dostępnymi danymi z sekwencjonowania genu 16S rRNA zostało przebadanych w celu stwierdzenia powiązania mikrobiomu z ekspozycją na antybiotyki i występowaniem astmy.
W latach 2000-2014 zachorowalność na astmę u dzieci biorących udział w badaniu zmniejszyła się o 7,1 nowych rozpoznań na 1000 dzieci (27,3 do 20,2). Zmniejszenie zachorowalności na astmę wiązało się ze zmniejszeniem stosowania antybiotyków w okresie niemowlęcym - z 1253,8 recept na 1000 niemowląt do 489,1 na 1000 niemowląt w latach 2000-2014 (P <.0001). Częstość występowania astmy wzrosła o 24% po każdym zwiększeniu recepty na antybiotyki o 10% (skorygowany RR = 1,24; 95% CI, 1,2-1,28; P <.0001).
Po wykluczeniu dzieci, które otrzymały antybiotyki z powodu objawów ze strony układu oddechowego w kohorcie CHILD, rozpoznanie astmy wiązało się ze stosowaniem antybiotyków w okresie niemowlęcym (aOR = 2,15; 95% CI, 1,37-3,39; P = 0,0009).
Zmniejszenie ryzyka astmy o 32% w wieku 5 lat było związane z rosnącą różnorodnością mikroflory jelitowej w wieku 1 roku (aOR = 0,68; 95% CI, 0,46-0,99; P = 0,046). Badacze odkryli, że istotnymi mediatorami między ambulatoryjną ekspozycją na antybiotyki w pierwszym roku życia a rozpoznaniem astmy w wieku 5 lat była mikroflora jelitowa w wieku 1 roku oraz warianty sekwencji amplikonów, zmodyfikowane przez ekspozycję na antybiotyki (P = 0,027).
Według badaczy najkrótszą drogą do zmniejszenia zachorowalności na astmę jest unikanie dysbiozy wywołanej niepotrzebną antybiotykoterapią. Co więcej, znaczne zmniejszenie zachorowalności na astmę u dzieci obserwowane w ostatnich latach jest nieoczekiwaną, ale prawdopodobną korzyścią z rozważnego zarządzania antybiotykami.
Patronat naukowy portalu: