Dodanie pemetreksedu do gefitynibu wydłuża PFS u chorych na EGFR+ NDRP
Autor: Aleksandra Lang
Data: 25.08.2016
Źródło: Journal of Clinical Oncology/AL
Jak wykazano w nowym randomizowanym otwartym badaniu klinicznym, dodanie pemetreksedu do gefitynibu wiąże się z korzyściami w zakresie czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) w porównaniu do monoterapii gefitynibem u chorych na zaawansowanego niepłaskonabłonkowego niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) rasy azjatyckiej z obecnością mutacji aktywującej w genie receptora naskórkowego czynnika wzrostu (ang. epidermal growth factor receptor, EGFR). Wyniki badania opublikowano w Journal of Clinical Oncology.
Inhibitory kinazy tyrozynowej EGFR (EGFR TKI), między innymi gefitynib wykazują skuteczność u chorych na NDRP z obecnością mutacji aktywującej w genie EGFR. Biorąc pod uwagę odmienny mechanizm działania, postuluje się, że skojarzenie chemioterapii z EGFR TKI może skutkować dalszą poprawą wyników leczenia.
Wcześniejsze badania oceniające skuteczność takiego skojarzenia nie wykazały korzyści klinicznych, może to jednak wynikać między innymi z faktu, że do badań włączano również chorych bez obecności mutacji w genie EGFR (EGFR wild-type). W nowym badaniu zastosowano pemetreksed w skojarzeniu z gefitynibem, ponieważ leki te nie działają antagonistycznie, ich profil toksyczności nie nakłada się, a po progresji choroby nadal można stosować schematy zawierające pochodne platyny.
Badanie prowadzono w 35 ośrodkach w Chinach, Japonii, Korei oraz na Tajwanie. Chorych losowo przydzielono do grupy otrzymującej pemetreksed z gefitynibem (n=129) lub sam gefitynib (n=66).
Wykazano, że mediana PFS w ramieniu leczenia skojarzonego wynosiła 15,8 miesiąca w porównaniu do 10,9 miesiąca u chorych leczonych jedynie gefitynibem (HR 0,68, 95% CI 0,48-0,96). Krzywe przeżycia przebiegały podobnie do 7-8 miesiąca, po tym czasie zaczęły się rozchodzić na korzyść leczenia skojarzonego.
Korzyści w zakresie PFS obserwowano w ramieniu leczenia skojarzonego zarówno u chorych z delecją w eksonie 19, jak i mutacją punktową (substytucją) L858R w eksonie 21. Dane dotyczące przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) nie są jeszcze dojrzałe, a odsetki odpowiedzi (ang. response rate) nie różniły się w obu grupach terapeutycznych.
U większości chorych uczestniczących w badaniu odnotowano zdarzenia niepożądane związane z leczeniem (u 94% chorych w ramieniu leczenia skojarzonego i u 92% chorych leczonych samym gefitynibem). Działania niepożądane związane z leczeniem w stopniu 3. lub 4. odnotowano częściej w ramieniu leczenia skojarzonego (42% vs 19%, p=0,001).
Odnotowano również dwa zgony związane z leczeniem w ramieniu leczenia skojarzonego (zapalenie płuc oraz śródmiąższowe zapalenie płuc). Z uwagi na działania niepożądane leczenie zakończono u 5 chorych w ramieniu z gefitynibem i 19 chorych w ramieniu leczenia skojarzonego.
Badacze podsumowali, że umiarkowane zwiększenie toksyczności u chorych leczonych w sposób skojarzony łatwo poddawało się leczeniu, a skojarzenie pemetreksedu z gefitynibem może być nową opcją terapeutyczną u chorych na EGFR+ niepłaskonabłonkowego NDRP, którą cechuje większa skuteczność niż standardowe leczenie.
Wcześniejsze badania oceniające skuteczność takiego skojarzenia nie wykazały korzyści klinicznych, może to jednak wynikać między innymi z faktu, że do badań włączano również chorych bez obecności mutacji w genie EGFR (EGFR wild-type). W nowym badaniu zastosowano pemetreksed w skojarzeniu z gefitynibem, ponieważ leki te nie działają antagonistycznie, ich profil toksyczności nie nakłada się, a po progresji choroby nadal można stosować schematy zawierające pochodne platyny.
Badanie prowadzono w 35 ośrodkach w Chinach, Japonii, Korei oraz na Tajwanie. Chorych losowo przydzielono do grupy otrzymującej pemetreksed z gefitynibem (n=129) lub sam gefitynib (n=66).
Wykazano, że mediana PFS w ramieniu leczenia skojarzonego wynosiła 15,8 miesiąca w porównaniu do 10,9 miesiąca u chorych leczonych jedynie gefitynibem (HR 0,68, 95% CI 0,48-0,96). Krzywe przeżycia przebiegały podobnie do 7-8 miesiąca, po tym czasie zaczęły się rozchodzić na korzyść leczenia skojarzonego.
Korzyści w zakresie PFS obserwowano w ramieniu leczenia skojarzonego zarówno u chorych z delecją w eksonie 19, jak i mutacją punktową (substytucją) L858R w eksonie 21. Dane dotyczące przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) nie są jeszcze dojrzałe, a odsetki odpowiedzi (ang. response rate) nie różniły się w obu grupach terapeutycznych.
U większości chorych uczestniczących w badaniu odnotowano zdarzenia niepożądane związane z leczeniem (u 94% chorych w ramieniu leczenia skojarzonego i u 92% chorych leczonych samym gefitynibem). Działania niepożądane związane z leczeniem w stopniu 3. lub 4. odnotowano częściej w ramieniu leczenia skojarzonego (42% vs 19%, p=0,001).
Odnotowano również dwa zgony związane z leczeniem w ramieniu leczenia skojarzonego (zapalenie płuc oraz śródmiąższowe zapalenie płuc). Z uwagi na działania niepożądane leczenie zakończono u 5 chorych w ramieniu z gefitynibem i 19 chorych w ramieniu leczenia skojarzonego.
Badacze podsumowali, że umiarkowane zwiększenie toksyczności u chorych leczonych w sposób skojarzony łatwo poddawało się leczeniu, a skojarzenie pemetreksedu z gefitynibem może być nową opcją terapeutyczną u chorych na EGFR+ niepłaskonabłonkowego NDRP, którą cechuje większa skuteczność niż standardowe leczenie.
