Kompleksowa ocena geriatryczna ogranicza toksyczność leczenia starszych chorych na raka płuca
Autor: Aleksandra Lang
Data: 26.02.2016
Źródło: /Journal of Clinical Oncology/AL
Zastosowanie konkretnego schematu chemioterapii u chorych na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca u starszych chorych na podstawie kompleksowej oceny geriatrycznej (ang. comprehensive geriatric assessment, CGA) nie przyniosło korzyści w zakresie przeżycia wolnego od niepowodzenia leczenia (ang. treatment failure-free survival, TFFS) ani przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS). Ocena taka ogranicza jednak toksyczność leczenia.
W praktyce klinicznej starsi chorzy stanowią heterogenna populację, u której stwierdza się wyjściową dysfunkcję narządów oraz dużą ilość chorób współistniejących, co przekłada się na gorszy stan sprawności tych chorych. Opracowanie klinicznych zaleceń dla tych chorych może być szczególnie trudne.
CGA jest narzędziem multidyscyplinarnym uwzględniającym stan sprawności, funkcje poznawcze, stan emocjonalny, choroby współistniejące, stan odżywienia, stosowane leki i polipragmazję, status socjalny i społeczny oraz ocenę objawów geriatrycznych. Do nowego badania włączono 494 chorych w wieku 70 lat lub starszych i przydzielono losowo do grupy, w której decyzję dotyczącą chemioterapii podjęto w zależności od stanu ogólnego chorych i wieku (251 chorych) lub do grupy, w której zastosowano CGA (243 chorych). U chorych w złym stanie ogólnym zastosowano jedynie najlepsze leczenie wspomagające (ang. best supportive care, BSC), chorzy w średnim stanie ogólnym otrzymali docetaksel, a chorzy w dobrym stanie ogólnym otrzymali chemioterapię według schematu karboplatyna/pemetreksed lub karboplatyna/gemcytabina. Wyniki badania opublikowano na stronie internetowej Journal of Clinical Oncology.
Nie wykazano różnic między grupami w zakresie TFFS; po 3,2 miesiącach w grupie otrzymującej chemioterapię na podstawie stanu ogólnego i po 3,1 miesiącach w grupie otrzymującej chemioterapię na podstawie CGA (HR 0,91; 95% CI 0,76-1,1; p=0,32). Niepowodzenie w leczeniu w wyniku toksyczności było częstsze w ramieniu otrzymującym leczenia na podstawie stanu ogólnego niż na podstawie CGA (11,8% vs 4,8%; P = 0,007).
Podobnie nie wykazano różnic w zakresie czasu przeżycia wolnego od progresji choroby (3,7 miesiąca vs 3,4 miesiąca dla CGA, p=0,59) oraz przeżycia całkowitego (6,4 miesiąca vs 6,1 miesiąca w grupie CGA, p=0,87) i odsetka odpowiedzi obiektywnych.
Więcej działań niepożądanych odnotowano w grupie, w której chemioterapię zalecano w zależności od stanu ogólnego (93,4% vs 85,6%, p=0,015). Jakość życia chorych była lepsza w grupie CGA.
Podsumowując: postepowanie, w którym decyzja dotycząca chemioterapii podejmowana była na podstawie CGA nie poprawiła wyników przeżycia starszych chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca, a co za tym idzie nie powinno być rutynowo zalecane w praktyce klinicznej.
CGA jest narzędziem multidyscyplinarnym uwzględniającym stan sprawności, funkcje poznawcze, stan emocjonalny, choroby współistniejące, stan odżywienia, stosowane leki i polipragmazję, status socjalny i społeczny oraz ocenę objawów geriatrycznych. Do nowego badania włączono 494 chorych w wieku 70 lat lub starszych i przydzielono losowo do grupy, w której decyzję dotyczącą chemioterapii podjęto w zależności od stanu ogólnego chorych i wieku (251 chorych) lub do grupy, w której zastosowano CGA (243 chorych). U chorych w złym stanie ogólnym zastosowano jedynie najlepsze leczenie wspomagające (ang. best supportive care, BSC), chorzy w średnim stanie ogólnym otrzymali docetaksel, a chorzy w dobrym stanie ogólnym otrzymali chemioterapię według schematu karboplatyna/pemetreksed lub karboplatyna/gemcytabina. Wyniki badania opublikowano na stronie internetowej Journal of Clinical Oncology.
Nie wykazano różnic między grupami w zakresie TFFS; po 3,2 miesiącach w grupie otrzymującej chemioterapię na podstawie stanu ogólnego i po 3,1 miesiącach w grupie otrzymującej chemioterapię na podstawie CGA (HR 0,91; 95% CI 0,76-1,1; p=0,32). Niepowodzenie w leczeniu w wyniku toksyczności było częstsze w ramieniu otrzymującym leczenia na podstawie stanu ogólnego niż na podstawie CGA (11,8% vs 4,8%; P = 0,007).
Podobnie nie wykazano różnic w zakresie czasu przeżycia wolnego od progresji choroby (3,7 miesiąca vs 3,4 miesiąca dla CGA, p=0,59) oraz przeżycia całkowitego (6,4 miesiąca vs 6,1 miesiąca w grupie CGA, p=0,87) i odsetka odpowiedzi obiektywnych.
Więcej działań niepożądanych odnotowano w grupie, w której chemioterapię zalecano w zależności od stanu ogólnego (93,4% vs 85,6%, p=0,015). Jakość życia chorych była lepsza w grupie CGA.
Podsumowując: postepowanie, w którym decyzja dotycząca chemioterapii podejmowana była na podstawie CGA nie poprawiła wyników przeżycia starszych chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca, a co za tym idzie nie powinno być rutynowo zalecane w praktyce klinicznej.
