Rytuksymab spowalnia progresję choroby śródmiąższowej płuc powstałej na tle reumatoidalnego zapalenia stawów

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) może skutkować rozwojem stanu zapalnego w płucach, co w konsekwencji prowadzi do śródmiąższowego zapalenia płuc (ang. Rheumatoid arthritis interstitial lung disease, RA-ILD). Na łamach Rheumatology opublikowano dane z rejestru NEREA dotyczącego hiszpańskich pacjentów z RZS, u których zdiagnozowano RA-ILD i oceniono wpływ rytuksymabu na dynamikę progresji choroby.

Za upośledzenie funkcji oddechowej uznano zmniejszenie się o co najmniej 5% natężonej objętości oddechowej (ang. forced vital capacity, FVC) w porównaniu z poprzednią wizytą. U pacjentów oceniano funkcję płuc co 6-12 miesięcy. Do analizy wpływu rytuksymabu na zaburzenia funkcji oddechowej wykorzystano model wieloczynnikowy Coxa skorygowany o cechy socjodemograficzne, kliniczne, radiologiczne oraz stosowane leczenie.
W sumie przeanalizowano przebieg choroby u 68 pacjentów. Upośledzenie funkcji płuc zaobserwowano u 42 pacjentów z czego u połowy do progresji RA-ILD doszło 1,75 lat po postawieniu diagnozy zajęcia płuc. Zastosowanie rytuksymabu zmniejszało ryzyko upośledzenia funkcji płuc w porównaniu z osobami nieleczonymi tym przeciwciałem (HR=0,51; 95% CI: 0,31-0,85). Podobnie, stosowanie glikokortykosteroidów przed diagnozą RA-ILD było związane z mniejszym ryzykiem progresji choroby płuc w przyszłości (HR=0,57; 95% CI: 0,34-0,97).
Zastosowanie rytuksymabu u pacjentów z RA-ILD spowalnia progresję zaburzeń funkcji oddechowej. Główną wadą badania była niewielka populacja pacjentów.
CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), HR – Hazard Ratio (pl. hazard względny)

opracował: lek. med. Mikołaj Kamiński