Czy amitryptylina i escitalopram skutecznie łagodzą objawy dyspepsji czynnościowej?
Autor: Andrzej Kordas
Data: 20.08.2015
Źródło: Effect of Amitriptyline and Escitalopram on Functional Dyspepsia: A Multicenter, Randomized Controlled Study; Talley, Nicholas J. et al.; Gastroenterology , Volume 149 , Issue 2 , 340 - 349.e2.
Dyspepsja czynnościowa jest częstym schorzeniem, które objawia się przede wszystkim dyskomfortem w obrębie nadbrzusza oraz wzdęciem brzucha. W terapii choroby znajdują zastosowanie m.in. leki przeciwdepresyjne. Mimo częstego stosowania tej grupy leków w tym wskazaniu, dane naukowe potwierdzające skuteczność tego rodzaju leczenia są dość ograniczone.
Nicholas J. Talley i wsp. zaprojektowali randomizowane, podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badanie oceniające wpływ stosowania leków przeciwdepresyjnych występowanie objawów oraz opróżnianie żołądka wśród pacjentów z dyspepsją czynnościową.
Każdego z 292 pacjentów (44 ± 15 lat, 75% kobiet, 70% dyspepsja typu zaburzeń motoryki, 30% czynnościowa dyspepsja wrzodopodobna) zakwalifikowano losowo do grupy otrzymującej placebo, 50 mg amitryptyliny lub 10 mg escitalopramu. W każdym przypadku terapia trwała 10 tygodni.
Po zakończeniu leczenia ustąpienie dolegliwości podawało 39 osób przyjmujących placebo (40%), 51 osób przyjmujących amitryptylinę (53%) oraz 37 osób stosujących escitalopram (38%) (P = 0.05). Pacjenci z wrzodopodobną dyspepsją czynnościową stosujący amitryptylinę, 3-krotnie częściej obserwowali ustąpienie dolegliwości w porównaniu z grupą kontrolną, otrzymującą placebo (OR = 3.1; 95% CI: 1.1−9.0). Nie wykazano, aby amitryptylina lub escitalopram po 10 tygodniach stosowania wpływały na opróżnianie żołądka oraz uczucie sytości po posiłku. Dodatkowo pacjenci z opóźnionym opróżnianiem żołądka istotnie rzadziej zgłaszali ustąpienie dolegliwości, w porównaniu z osobami bez tego typu nieprawidłowości (OR = 0.4; 95% CI: 0.2−0.8). Oba stosowane leki przeciwdepresyjne poprawiały jakość życia pacjentów.
Reasumując, amitryptylina skutecznie zwalcza objawy u niektórych pacjentów z dyspepsją czynnościową, zwłaszcza z postacią wrzodopodobną tej choroby. Nie wykazano, aby stosowanie escitalopramu wiązało się z podobnym efektem. W przypadku opóźnionego opróżniania żołądka oba leki są nieskuteczne.
Każdego z 292 pacjentów (44 ± 15 lat, 75% kobiet, 70% dyspepsja typu zaburzeń motoryki, 30% czynnościowa dyspepsja wrzodopodobna) zakwalifikowano losowo do grupy otrzymującej placebo, 50 mg amitryptyliny lub 10 mg escitalopramu. W każdym przypadku terapia trwała 10 tygodni.
Po zakończeniu leczenia ustąpienie dolegliwości podawało 39 osób przyjmujących placebo (40%), 51 osób przyjmujących amitryptylinę (53%) oraz 37 osób stosujących escitalopram (38%) (P = 0.05). Pacjenci z wrzodopodobną dyspepsją czynnościową stosujący amitryptylinę, 3-krotnie częściej obserwowali ustąpienie dolegliwości w porównaniu z grupą kontrolną, otrzymującą placebo (OR = 3.1; 95% CI: 1.1−9.0). Nie wykazano, aby amitryptylina lub escitalopram po 10 tygodniach stosowania wpływały na opróżnianie żołądka oraz uczucie sytości po posiłku. Dodatkowo pacjenci z opóźnionym opróżnianiem żołądka istotnie rzadziej zgłaszali ustąpienie dolegliwości, w porównaniu z osobami bez tego typu nieprawidłowości (OR = 0.4; 95% CI: 0.2−0.8). Oba stosowane leki przeciwdepresyjne poprawiały jakość życia pacjentów.
Reasumując, amitryptylina skutecznie zwalcza objawy u niektórych pacjentów z dyspepsją czynnościową, zwłaszcza z postacią wrzodopodobną tej choroby. Nie wykazano, aby stosowanie escitalopramu wiązało się z podobnym efektem. W przypadku opóźnionego opróżniania żołądka oba leki są nieskuteczne.
Przegląd Gastroenterologiczny
