Diagnozowanie śródmiąższowej choroby płuc za pomocą technologii eNose
Autor: Karolina Gawarzewska
Data: 20.08.2020
Źródło: Pulmonologyadvisor.com
Zastosowanie analizy wydychanego oddechu za pomocą technologii eNose może pomóc w dokładnym rozróżnieniu podtypów śródmiąższowej choroby płuc (ILD) i może odróżnić pacjentów z ILD od osób zdrowych. Naukowcy przeprowadzili przekrojowe badanie w ośrodku Erasmus Medical Center w Rotterdamie w Holandii, a wyniki opublikowano w European Respiratory Journal.
Badacze starali się ocenić dokładność analizy wydychanego powietrza przy użyciu technologii eNose, aby rozróżnić podgrupy ILD i zidentyfikować pacjentów z ILD w porównaniu z osobami zdrowymi. Analizy statystyczne przeprowadzono za pomocą analizy dyskryminacyjnej częściowej najmniejszych kwadratów i krzywej charakterystyki działania odbiornika.
Między lipcem 2019 a lutym 2020 r. zakwalifikowano do badania pacjentów ambulatoryjnych, u których rozpoznano ILD na podstawie kryteriów American Thoracic Society / European Respiratory Society. Do badania włączono łącznie 322 pacjentów z ILD i 48 zdrowych osób z grupy kontrolnej. Ogólny średni wiek pacjentów z ILD wynosił 61,6 lat. Ogółem 59,9% uczestników stanowili mężczyźni, a 5,3% było aktualnymi palaczami.
Pacjentów z ILD podzielono na 7 podgrup:
Nr 1 - idiopatyczne włóknienie płuc (IPF; n = 85)
Nr 1 - sarkoidoza (n = 141)
Nr 3 - ILD związana z chorobą tkanki łącznej (n = 33)
Nr 4 - przewlekłe nadwrażliwe zapalenie płuc (n = 25)
Nr 5 - śródmiąższowe zapalenie płuc z cechami autoimmunologicznymi (n = 11)
Nr 6 - idiopatyczne nieswoiste śródmiąższowe zapalenie płuc (n = 10)
Nr 7 - inne ILD (n = 17)
Wszyscy uczestnicy wypełnili krótką ankietę dotyczącą istotnych czynników, w tym historii palenia i spożycia żywności w ciągu ostatnich 2 godzin. Dokumentacja medyczna została wykorzystana, aby uzyskać dostęp do danych dotyczących stosowania leków, testów czynności płuc, radiologii, wyników patologii i ostatnich parametrów laboratoryjnych.
Czujniki eNose rozróżniały pacjentów z ILD od zdrowych osób z grupy kontrolnej, z obszarem pod krzywą (AUC) wynoszącym 1,0 w zestawach treningowych i walidacyjnych. Kiedy porównano pacjentów z IPF z pacjentami z innymi ILD, analiza wykazała AUC 0,91 (95% CI, 0,85-0,96) w zestawie treningowym i AUC 0,87 (95% CI, 0,77-0,96) w zestawie walidacyjnym. Ponadto, dzięki zastosowaniu technologii eNose, można było wiarygodnie rozróżnić poszczególne podtypy ILD, z odnotowanymi wartościami AUC w zakresie od 0,85 do 0,99.
Głównym ograniczeniem obecnego badania jest fakt, że zdrowe osoby z grupy kontrolnej były znacznie młodsze i niepalące w porównaniu z osobami z różnymi podtypami ILD. Niemniej jednak badacze doszli do wniosku, że analiza wydychanego powietrza z wykorzystaniem technologii eNose może okazać się nowym biomarkerem u pacjentów z ILD, ułatwiając w ten sposób szybkie rozpoznanie choroby w przyszłości.
Między lipcem 2019 a lutym 2020 r. zakwalifikowano do badania pacjentów ambulatoryjnych, u których rozpoznano ILD na podstawie kryteriów American Thoracic Society / European Respiratory Society. Do badania włączono łącznie 322 pacjentów z ILD i 48 zdrowych osób z grupy kontrolnej. Ogólny średni wiek pacjentów z ILD wynosił 61,6 lat. Ogółem 59,9% uczestników stanowili mężczyźni, a 5,3% było aktualnymi palaczami.
Pacjentów z ILD podzielono na 7 podgrup:
Nr 1 - idiopatyczne włóknienie płuc (IPF; n = 85)
Nr 1 - sarkoidoza (n = 141)
Nr 3 - ILD związana z chorobą tkanki łącznej (n = 33)
Nr 4 - przewlekłe nadwrażliwe zapalenie płuc (n = 25)
Nr 5 - śródmiąższowe zapalenie płuc z cechami autoimmunologicznymi (n = 11)
Nr 6 - idiopatyczne nieswoiste śródmiąższowe zapalenie płuc (n = 10)
Nr 7 - inne ILD (n = 17)
Wszyscy uczestnicy wypełnili krótką ankietę dotyczącą istotnych czynników, w tym historii palenia i spożycia żywności w ciągu ostatnich 2 godzin. Dokumentacja medyczna została wykorzystana, aby uzyskać dostęp do danych dotyczących stosowania leków, testów czynności płuc, radiologii, wyników patologii i ostatnich parametrów laboratoryjnych.
Czujniki eNose rozróżniały pacjentów z ILD od zdrowych osób z grupy kontrolnej, z obszarem pod krzywą (AUC) wynoszącym 1,0 w zestawach treningowych i walidacyjnych. Kiedy porównano pacjentów z IPF z pacjentami z innymi ILD, analiza wykazała AUC 0,91 (95% CI, 0,85-0,96) w zestawie treningowym i AUC 0,87 (95% CI, 0,77-0,96) w zestawie walidacyjnym. Ponadto, dzięki zastosowaniu technologii eNose, można było wiarygodnie rozróżnić poszczególne podtypy ILD, z odnotowanymi wartościami AUC w zakresie od 0,85 do 0,99.
Głównym ograniczeniem obecnego badania jest fakt, że zdrowe osoby z grupy kontrolnej były znacznie młodsze i niepalące w porównaniu z osobami z różnymi podtypami ILD. Niemniej jednak badacze doszli do wniosku, że analiza wydychanego powietrza z wykorzystaniem technologii eNose może okazać się nowym biomarkerem u pacjentów z ILD, ułatwiając w ten sposób szybkie rozpoznanie choroby w przyszłości.
Patronat naukowy portalu: