New methods in diagnostic and therapy
Diagnostic value of circulating pregnancy-associated plasma protein A in atherosclerotic plaque rupture complications

Wstęp

Ze względu na dużą częstość występowania czynników ryzyka oraz starzenie się populacji choroba niedokrwienna serca (ChNS) jest nadal najczęstszą przyczyną zgonów w Polsce i na świecie. Szacuje się, że w większości krajów europejskich chorobę wieńcową stwierdza się u 20 000–40 000 osób na milion mieszkańców. Według Światowej Organizacji Zdrowia (ang. World Health Organization, WHO) liczba zgonów z powodu ChNS zwiększy się z 7 100 000 w 2002 roku do 11 000 000 w 2020 roku. Występowanie dusznicy bolesnej u mężczyzn między 45. a 54. rokiem życia wzrasta z 2% do 5%, a między 65. a 74. rokiem życia z 11% do 20%. U kobiet natomiast ChNS w odpowiednich przedziałach wiekowych występuje z częstością 0,5–1% i 10–14%. Po 75. roku życia częstość występowania choroby wieńcowej jest porównywalna u obu płci [1]. U większości chorych ze stabilną dusznicą (ang. stable angina, SA) rokowanie jest dobre, roczna śmiertelność mieści się w granicach 0,6–2,6% (badania: INVEST – The International Verapamil-Trandolapril Study, TIBET – Total Ischaemic Burden European Trial) [2, 3]. Warto zaznaczyć, że u mężczyzn często pierwszym objawem choroby wieńcowej są ostre zespoły wieńcowe (OZW) – 68% przypadków, u kobiet natomiast SA (56% przypadków) [4].

Ostre zespoły wieńcowe nadal są główną przyczyną zachorowalności i śmiertelności w krajach wysoko rozwiniętych. Skala problemu została potwierdzona w licznych badaniach z randomizacją (POLSCREEN, EUROACTION, Narodowy Program Profilaktyki i Leczenia Chorób Serca – POLCARD, DART – Diet and reinfarction trial, GISSI – Gruppo Italiano per lo Studio della Sopravvivenza nell'Infarto Miocardico) [5–8]. Z danych prezentowanych na stronie Ogólnopolskiego Rejestru Ostrych Zespołów Wieńcowych PL-ACS wynika, że w naszym kraju liczba hospitalizacji z powodu OZW w 2008 roku wyniosła 229 247 – dane te pochodzą ze 106 ośrodków. Chociaż w ostatnich latach obserwuje się ogromny postęp w zakresie leczenia schorzeń układu sercowo-naczyniowego, nadal część pacjentów z OZW umiera, ponieważ leczeni są zbyt późno, aby uzyskać optymalny efekt terapii. Śmiertelność szpitalna w przebiegu zawału serca z uniesieniem odcinka ST (ang. ST elevation myocardial infarction, STEMI) wyniosła 5,9%, zawału serca bez uniesienia odcinka ST (ang. non-ST elevation myocardial infarction, NSTEMI) – 4,9%, natomiast u pacjentów z dławicą niestabilną (ang. unstable angina, UA) – 0,8% [9]. Przyczyną tego zjawiska jest niejednokrotnie późna diagnoza,...


View full text...