Trądzik różowaty – aktualne poglądy na etiopatogenezę i leczenie

Badania ostatnich lat wskazują, że podstawową rolę w rozwoju rosacea odgrywają zaburzona wrodzona odpowiedź immunologiczna i patologie w obrębie układu naczyniowego skóry. Uwzględnia się również podłoże genetyczne i rolę skórnych, ale nie tylko, patogenów (np. Helicobacter pylori, Demodex). W związku z powyższym zalecane metody terapii uwzględniają działanie zarówno przeciwzapalne, jak i ukierunkowane na pasożyty skórne. Podstawowymi preparatami w terapii miejscowej są metronidazol, kwas azelainowy, antybiotyki, leki przeciwpasożytnicze, takie jak iwermektyna, oraz leki oddziałujące wybiórczo na zmiany naczyniowe. W cięższych przypadkach za leki z wyboru uznaje się obecnie tetracykliny, alternatywnie makrolidy, a w skrajnie ciężkich postaciach izotretynoinę. W związku z bezsprzeczną, co najmniej pogarszającą chorobę rolą promieniowania ultrafioletowego (UV) zaleca się rygorystyczną ochronę przed UV, a także – co również wynika z obserwacji klinicznych – odpowiednią dietę. Wraz z postępem techniki coraz większe znaczenie w leczeniu rosacea mają różnego typu terapie świetlne.

Czytaj cały artykuł:
www.termedia.pl/Tradzik-rozowaty-aktualne-poglady-na-etiopatogeneze-i-leczenie,56,28520,1,0.html