Trendy w zabiegach artroplastyki w zapalnych chorobach stawów
Autor: Anita Jóźwiak
Data: 07.07.2015
Źródło: Mertelsmann-Voss C, Lyman S, Pan TJ, Goodman SM, Figgie MP, Mandl LA. US trends in rates of arthroplasty for inflammatory arthritis including rheumatoid arthritis, juvenile idiopathic arthritis, and spondyloarthritis. Arthritis Rheumatol. 2014 Jun;66(6):1
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Wieloletnia obserwacja częstości zabiegów artroplastyki, wśród chorych na zapalne choroby stawów: reumatoidalne zapalenie stawów (rzs), spondyloatropatie (SpA) oraz młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (mizs), wskazuje, iż częstość tych zabiegów zmniejszyła się na przestrzeni lat wśród chorych na mizs (o niemal 50%) i w niewielkim stopniu na rzs, wzrosła natomiast u chorych na SpA.
Analiza dotyczyła populacji Stanów Zjednoczonych. Późniejszy wiek wykonywania tych zabiegów w populacji chorych na mizs i SpA, jest pośrednio wskaźnikiem postępu leczenia farmakologicznego na przestrzeni lat, pozwalającego na skuteczne zahamowanie aktywności choroby i zapobieżenie nieodwracalnym destrukcjom kostnym. Badacze przeanalizowali narodowe bazy danych w okresie 1991-2005, gromadząc dane o ponad 2,800 mln zabiegów artroplastyki stawu kolanowego, biodrowego i ramiennego. We wspomnianym okresie częstość zabiegów wzrosła blisko dwukrotnie wśród chorych z niezapalnymi chorobami stawów (124,5/100tys. (1991) vs 247,5/100tys. (2005)), z zauważalnym spadkiem wieku wykonywania zabiegów, podczas gdy w przypadku zapaleń stawów pozostała na stabilnym poziomie (5,1/100tys.). W grupie chorych na rzs i niezapalne artropatie najczęściej wykonywanym zabiegiem była artroplastyka stawu kolanowego, natomiast wśród chorych na mizs i SpA - stawu biodrowego. Jak wskazują dane w części przypadków chorzy na rzs są poddani artroplastyce z powodu wtórnej choroby zwyrodnieniowej stawów, za czym przemawiać może wyraźniejszy spadek częstości zabiegów artroplastyki u młodszych chorych, niż w starszych grupach wiekowych. Wśród chorych na mizs zaobserwowano większą tendencję spadkową zabiegów operacyjnych w populacji męskiej, niż u kobiet - wg badań płeć żeńska uważana jest za czynnik prognostyczny złej odpowiedzi na leczenie.
