Zaparcia u dzieci – standardy terapeutyczne

Ewelina Gaweł; Bartosz Romańczuk

eISSN: 2450-4459
ISSN: 2450-3517

Lekarz POZ

Bieżący numer Archiwum Artykuły zaakceptowane O czasopiśmie Suplementy Bazy indeksacyjne Prenumerata Kontakt Zasady publikacji prac

Panel Redakcyjny

Zgłaszanie i recenzowanie prac online

Wyszukiwanie

4/2021
vol. 7

Poleć ten artykuł:

Wyślij znajomemu

Skopiuj link:

Udostępnij:

streszczenie artykułu:

Zaparcia u dzieci – standardy terapeutyczne

Ewelina Gaweł

¹

,

Bartosz Romańczuk

²

II Klinika Pediatrii, Endokrynologii i Diabetologii Dziecięcej, Kliniczny Szpital Wojewódzki nr 2 im. św. Jadwigi Królowej w Rzeszowie
Katedra Pediatrii, Kolegium Nauk Medycznych, Uniwersytet Rzeszowski

Data publikacji online: 2021/10/06

Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie

Zaparcie stolca jest częstym problemem zdrowotnym populacji w wieku rozwojowym, który według danych światowych dotyka 10–30% dzieci [1–3]. Ocenia się, że u 8–10% pacjentów pediatrycznych choroba ma charakter przewlekły [2, 4]. Zaparcie stolca stanowi częstą przyczynę wizyt u lekarza pediatry (3–7,5%) i gastroenterologa dziecięcego (25–35%) oraz zgłoszeń do wysokospecjalistycznych ośrodków gastroenterologicznych (45%) [1–6]. Pierwsze objawy dość często pojawiają się w 1. roku życia (17–40%), jednak zwykle problem występuje w okresie kontroli wypróżnień (2.–4. rok życia) [4, 5].

W populacji w wieku rozwojowym aż w 90–95% przypadków zaparcie stolca ma idiopatyczne podłoże czynnościowe, tylko u 5–10% pacjentów spowodowane jest schorzeniem organicznym [1–3].

POLECAMY

KSIĄŻKI

• Choroby alergiczne w praktyce lekarza rodzinnego • Medycyna rodzinna.
Podręcznik dla lekarzy i studentów

Zaparcia u dzieci – standardy terapeutyczne

Ewelina Gaweł 1 , Bartosz Romańczuk 2

Ewelina Gaweł

¹

,

Bartosz Romańczuk

²