Bezpieczeństwo stosowania ustekinumabu w terapii łuszczycy u pacjentów ze współistniejącym zapaleniem wątroby typu B lub C
Autor: Andrzej Kordas
Data: 11.12.2013
Źródło: Chiu, H.-Y., Chen, C.-H., Wu, M.-S., Cheng, Y.-P. and Tsai, T.-F. (2013), The safety profile of ustekinumab in the treatment of patients with psoriasis and concurrent hepatitis B or C. British Journal of Dermatology, 169: 1295–1303. doi: 10.1111/bjd.12461
Ustekinumab, czyli antagonista IL-12 I IL-23, to nowa i obiecująca opcja terapeutyczna dla pacjentów chorujących na łuszczycę. Terapia ta jest na ogół dobrze tolerowana, jednak jak dotąd niewiele wiadomo na temat jej profilu bezpieczeństwa u pacjentów ze współistniejącym wirusowym zapaleniem wątroby. Autorzy cytowanego artykułu podjęli się oceny profilu bezpieczeństwa ustekinumabu stosowanego u pacjentów z łuszczycą i współistniejącym zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu B lub C.
Badaniem objęto 18 pacjentów z łuszczycą i współistniejącą infekcją wirusem zapalenia wątroby typu B – HBV (14 pacjentów) oraz wirusem zapalenia wątroby typu C - HCV (4 pacjentów), którzy byli leczeni przynajmniej 2 iniekcjami ustekinumabu. Poziom wiremii został oznaczony przed rozpoczęciem kuracji oraz każdorazowo przed podaniem ustekinumabu.
Spośród 11 pacjentów, u których stwierdzono obecność antygenu HbsAg (+) – u 2 z 7 (29%), którzy nie otrzymali profilaktyki antywirusowej odnotowano reaktywację wirusa podczas kuracji ustekinumabem. Nie stwierdzono natomiast reaktywacji wirusa u żadnego z 3 pacjentów z utajoną infekcją wirusem HBV [(HbsAg (-), anty-HBc (+)].
U jednego pacjenta z infekcją HCV, marskością wątroby i leczonym rakiem wątrobowokomórkowym odnotowano reaktywację wirusa oraz nawrót procesu nowotworowego podczas terapii ustekinumabem. U żadengo z pacjentów nie odnotowano zwyżki poziomu aminotransferaz w surowicy krwi.
Z powyższego badania wynika zatem, że profilaktyka przeciwwirusowa minimalizuje ryzyko reaktywacji wirusa u pacjentów z łuszczycą i współistniejącym zakażeniem wirusem HBV. W przypadkach bez zastosowania efektywnej profilaktyki należy bardzo ostrożnie oszacować stosunek ryzyka do korzyści u pacjentów, u których łuszczyca współistnieje z wirusem HBV lub HCV oraz/lub z rakiem wątrobowokomórkowym. Zaleca się także ścisły monitoring poziomu wiremii HBV lub HCV, zwłaszcza u pacjentów z podwyższonym ryzykiem. Ocena poziomu aminotransferaz surowicy krwi może nie być przydatna do wczesnego wykrycia reaktywacji wirusa..
Spośród 11 pacjentów, u których stwierdzono obecność antygenu HbsAg (+) – u 2 z 7 (29%), którzy nie otrzymali profilaktyki antywirusowej odnotowano reaktywację wirusa podczas kuracji ustekinumabem. Nie stwierdzono natomiast reaktywacji wirusa u żadnego z 3 pacjentów z utajoną infekcją wirusem HBV [(HbsAg (-), anty-HBc (+)].
U jednego pacjenta z infekcją HCV, marskością wątroby i leczonym rakiem wątrobowokomórkowym odnotowano reaktywację wirusa oraz nawrót procesu nowotworowego podczas terapii ustekinumabem. U żadengo z pacjentów nie odnotowano zwyżki poziomu aminotransferaz w surowicy krwi.
Z powyższego badania wynika zatem, że profilaktyka przeciwwirusowa minimalizuje ryzyko reaktywacji wirusa u pacjentów z łuszczycą i współistniejącym zakażeniem wirusem HBV. W przypadkach bez zastosowania efektywnej profilaktyki należy bardzo ostrożnie oszacować stosunek ryzyka do korzyści u pacjentów, u których łuszczyca współistnieje z wirusem HBV lub HCV oraz/lub z rakiem wątrobowokomórkowym. Zaleca się także ścisły monitoring poziomu wiremii HBV lub HCV, zwłaszcza u pacjentów z podwyższonym ryzykiem. Ocena poziomu aminotransferaz surowicy krwi może nie być przydatna do wczesnego wykrycia reaktywacji wirusa..
