Czy zachodnie schematy podawania etanerceptu w łuszczycy można stosować z równym powodzeniem w innych rejonach świata?
Autor: Andrzej Kordas
Data: 01.06.2015
Źródło: BMC Dermatol. 2015 May 21;15(1):9. doi: 10.1186/s12895-015-0028-8. Effect of etanercept therapy on psoriasis symptoms in patients from Latin America, Central Europe, and Asia: a subset analysis of the PRISTINE trial. Kemeny L1, Amaya M2, Cetkovska P3, Raj
Na łamach BMC Dermatology przedstawione zostały dane dotyczące zastosowania etanerceptu w terapii łuszczycy w krajach Ameryki Łacińskiej, Środkowej Europy oraz Azji.
Występowanie łuszczycy oraz charakterystyka jej przebiegu w niektórych rejonach świata nie zostały jeszcze dokładnie opisane. Obecnie brakuje analiz dotyczących wykorzystania leków biologicznych w Azji, Ameryce Łacińskiej oraz w Środkowej Europie. Stąd też badanie PRISTINE, którego wyniki oraz pełen opis można znaleźć w BMC Dermatology.
W pracy tej postanowiono sprawdzić jaka jest odpowiedź kliniczna na leki skierowane przeciwko TNF-alfa u pacjentów z wybranych regionów świata. W próbie tej brali udział pacjenci (n=171) z Argentyny, Meksyku, Czech, Węgier oraz Tajwanu i Tajlandii. Chorzy z łuszczycą o umiarkowanym i ciężkim przebiegu byli w randomizowany sposób przypisywani do grupy otrzymującej etanercept w dawce 50mg raz w tygodniu albo dwa razy w tygodniu przez 3 miesiące. Po tym okresie przechodzono na 12 tygodniową terapię etanerceptem podawanym raz w tygodniu. Podczas badania możliwe było przepisywanie pacjentom metotreksatu (dawce do 20mg/tygodniowo) lub miejscowych kortykosteroidów czy innych leków w zależności od decyzji prowadzącego chorego lekarza. W 8. tygodniu badania okazało się, że 26,7% osób z pierwszej grupy oraz 44% pacjentów z drugiej grupy osiągnęło PASI75. W 12. oraz 24. odsetek ten wynosił odpowiednio 39,5% oraz 62,8% w pierwszej grupie oraz 66,7% i 83,3% w grupie drugiej. Warto zaznaczyć, że ocena wg wskaźnika PASI75 począwszy od 8 tygodnia znacząco różniła się w zależności od intensywności leczenia. Wyniki tego badania wskazują więc, że terapia wykorzystująca etanercept przynosi szybką poprawę kliniczną pacjentom. Szybsze efekty widoczne są przy zastosowaniu bardziej intensywnego leczenia.
Warto przy tym zaznaczyć, że po redukcji dawki w drugiej grupie chorych, podtrzymana była dobra odpowiedź kliniczna na zastosowane leczenie. Przy obu schematach dawkowania leku preparat był dobrze tolerowany przez pacjentów. Wydaje się więc, że amerykańskie wytyczne mogą być stosowane również w innych populacjach chorych.
W pracy tej postanowiono sprawdzić jaka jest odpowiedź kliniczna na leki skierowane przeciwko TNF-alfa u pacjentów z wybranych regionów świata. W próbie tej brali udział pacjenci (n=171) z Argentyny, Meksyku, Czech, Węgier oraz Tajwanu i Tajlandii. Chorzy z łuszczycą o umiarkowanym i ciężkim przebiegu byli w randomizowany sposób przypisywani do grupy otrzymującej etanercept w dawce 50mg raz w tygodniu albo dwa razy w tygodniu przez 3 miesiące. Po tym okresie przechodzono na 12 tygodniową terapię etanerceptem podawanym raz w tygodniu. Podczas badania możliwe było przepisywanie pacjentom metotreksatu (dawce do 20mg/tygodniowo) lub miejscowych kortykosteroidów czy innych leków w zależności od decyzji prowadzącego chorego lekarza. W 8. tygodniu badania okazało się, że 26,7% osób z pierwszej grupy oraz 44% pacjentów z drugiej grupy osiągnęło PASI75. W 12. oraz 24. odsetek ten wynosił odpowiednio 39,5% oraz 62,8% w pierwszej grupie oraz 66,7% i 83,3% w grupie drugiej. Warto zaznaczyć, że ocena wg wskaźnika PASI75 począwszy od 8 tygodnia znacząco różniła się w zależności od intensywności leczenia. Wyniki tego badania wskazują więc, że terapia wykorzystująca etanercept przynosi szybką poprawę kliniczną pacjentom. Szybsze efekty widoczne są przy zastosowaniu bardziej intensywnego leczenia.
Warto przy tym zaznaczyć, że po redukcji dawki w drugiej grupie chorych, podtrzymana była dobra odpowiedź kliniczna na zastosowane leczenie. Przy obu schematach dawkowania leku preparat był dobrze tolerowany przez pacjentów. Wydaje się więc, że amerykańskie wytyczne mogą być stosowane również w innych populacjach chorych.
