123RF
Dwa geny istotne w chorobie Raynauda
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 17.11.2023
Źródło: Hartmann S, Yasmeen S, Jacobs BM, Denaxas S, Pirmohamed M, Gamazon ER, Caulfield MJ et al. ADRA2A and IRX1 are putative risk genes for Raynaud's phenomenon Nat Commun. 2023 Oct 12;14(1):6156.doi: 10.1038/s41467-023-41876-5
| Tagi: | choroba Raynauda |
Naukowcy z międzynarodowego zespołu badawczego zidentyfikowali dwa geny, które mogą przyczyniać się do choroby Raynauda, czyli stanu, w którym naczynia krwionośne w kończynach zwężają się i ograniczają przepływ krwi.
Klasyfikowana jako schorzenie autoimmunologiczne choroba Raynauda jest dość częsta – dotyka 2–5 proc. populacji. W fazie ostrej może powodować silny ból i wymagać leczenia.
– Mamy nadzieję, że te nowo zidentyfikowane geny doprowadzą do nowych możliwości terapeutycznych – stwierdził dr Maik Pietzner, kierownik działu modelowania danych zdrowotnych w Instytucie Badawczym Precision Healthcare University Research Institute (PHURI) na Uniwersytecie Queen Mary w Londynie i lider grupy w Charité – Universitätsmedizin Berlin.
Naukowcy przejrzeli elektroniczną dokumentację medyczną z brytyjskiego Biobanku – wielkoskalowej bazy danych zawierającej informacje genetyczne i zdrowotne pół miliona uczestników.
Zidentyfikowali ponad 5100 osób z chorobą Raynauda, wśród których 68 proc. miało postać pierwotną. Uczestników tych porównano z ponad 439 tys. osób z grupy kontrolnej, u których schorzenie to nie wystąpiło.
W analizie wtórnej zespół wykorzystał także dokumentację medyczną z badania Genes & Health Study na Queen Mary University of London, która zawiera informacje o stanie zdrowia osób pochodzenia południowoazjatyckiego.
Naukowcy zidentyfikowali dwa geny, które prawdopodobnie są powiązane z chorobą Raynauda. Pierwszy, ADRA2A, koduje receptor adrenergiczny alfa-2A, który może powodować zwężenie małych naczyń krwionośnych w odpowiedzi na hormony stresu. Naukowcy od dawna podejrzewali, że ten typ receptora może być powiązany z Raynaudem, ale nie było jasne, który podtyp receptora jest za to odpowiedzialny.
– Nasze odkrycie dotyczące receptorów alfa-2A jest dość interesujące, ponieważ zawsze skupialiśmy się na receptorach alfa-2C. To tylko litera, ale ogromna różnica pod względem biologii i fizjologii – powiedział Pietzner, dodając, że może być to przyczyną nieskuteczności terapii ukierunkowanych na receptory 2C.
Jak stwierdził naukowiec, może istnieć równowaga między odkryciem ADRA2A odpowiedzialnym za zwężenie a odkryciem IRX1 pośrednio powiązanym z rozszerzeniem tych naczyń w następstwie zwężeń. – Posiadanie obu może wyjaśniać, dlaczego te długotrwałe epizody zwężenia naczyń prowadzą do utraty tlenu w tkankach – zauważył, stwierdzając iż tłumaczyłoby to, dlaczego zmieniają kolor na biały, a następnie na niebieski.
Ponieważ kohorta Biobanku skupiała się na Europie, Pietzner i współpracownicy zidentyfikowali także 400 przypadków choroby Raynauda u Brytyjczyków pochodzenia bangladeskiego i pakistańskiego, i byli w stanie odtworzyć powiązanie między IRX1 i Raynaudem. Dane dotyczące ADRA2A były niedostępne.
Zidentyfikowane geny są powiązane z pierwotnym zespołem Raynauda. Wtórny zespół jest rzadszym typem choroby, która występuje wraz z chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak twardzina skóry, i zazwyczaj ma cięższy przebieg. Jak zauważył Pietzner, jeden z genów zidentyfikowanych w badaniu, ADRA2A, „jest w rzeczywistości jednym z genów najczęściej występujących w terapiach celowanych”. Ponieważ odkrycia sugerują, że w chorobie Raynauda występuje nadekspresja ADRA2A, selektywny inhibitor, taki jak lek przeciwdepresyjny mirtazapina, może być obiecującym kandydatem do ponownego zastosowania w leczeniu zespołu Raynauda.
Opracowanie: Marek Meissner
– Mamy nadzieję, że te nowo zidentyfikowane geny doprowadzą do nowych możliwości terapeutycznych – stwierdził dr Maik Pietzner, kierownik działu modelowania danych zdrowotnych w Instytucie Badawczym Precision Healthcare University Research Institute (PHURI) na Uniwersytecie Queen Mary w Londynie i lider grupy w Charité – Universitätsmedizin Berlin.
Naukowcy przejrzeli elektroniczną dokumentację medyczną z brytyjskiego Biobanku – wielkoskalowej bazy danych zawierającej informacje genetyczne i zdrowotne pół miliona uczestników.
Zidentyfikowali ponad 5100 osób z chorobą Raynauda, wśród których 68 proc. miało postać pierwotną. Uczestników tych porównano z ponad 439 tys. osób z grupy kontrolnej, u których schorzenie to nie wystąpiło.
W analizie wtórnej zespół wykorzystał także dokumentację medyczną z badania Genes & Health Study na Queen Mary University of London, która zawiera informacje o stanie zdrowia osób pochodzenia południowoazjatyckiego.
Naukowcy zidentyfikowali dwa geny, które prawdopodobnie są powiązane z chorobą Raynauda. Pierwszy, ADRA2A, koduje receptor adrenergiczny alfa-2A, który może powodować zwężenie małych naczyń krwionośnych w odpowiedzi na hormony stresu. Naukowcy od dawna podejrzewali, że ten typ receptora może być powiązany z Raynaudem, ale nie było jasne, który podtyp receptora jest za to odpowiedzialny.
– Nasze odkrycie dotyczące receptorów alfa-2A jest dość interesujące, ponieważ zawsze skupialiśmy się na receptorach alfa-2C. To tylko litera, ale ogromna różnica pod względem biologii i fizjologii – powiedział Pietzner, dodając, że może być to przyczyną nieskuteczności terapii ukierunkowanych na receptory 2C.
Jak stwierdził naukowiec, może istnieć równowaga między odkryciem ADRA2A odpowiedzialnym za zwężenie a odkryciem IRX1 pośrednio powiązanym z rozszerzeniem tych naczyń w następstwie zwężeń. – Posiadanie obu może wyjaśniać, dlaczego te długotrwałe epizody zwężenia naczyń prowadzą do utraty tlenu w tkankach – zauważył, stwierdzając iż tłumaczyłoby to, dlaczego zmieniają kolor na biały, a następnie na niebieski.
Ponieważ kohorta Biobanku skupiała się na Europie, Pietzner i współpracownicy zidentyfikowali także 400 przypadków choroby Raynauda u Brytyjczyków pochodzenia bangladeskiego i pakistańskiego, i byli w stanie odtworzyć powiązanie między IRX1 i Raynaudem. Dane dotyczące ADRA2A były niedostępne.
Zidentyfikowane geny są powiązane z pierwotnym zespołem Raynauda. Wtórny zespół jest rzadszym typem choroby, która występuje wraz z chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak twardzina skóry, i zazwyczaj ma cięższy przebieg. Jak zauważył Pietzner, jeden z genów zidentyfikowanych w badaniu, ADRA2A, „jest w rzeczywistości jednym z genów najczęściej występujących w terapiach celowanych”. Ponieważ odkrycia sugerują, że w chorobie Raynauda występuje nadekspresja ADRA2A, selektywny inhibitor, taki jak lek przeciwdepresyjny mirtazapina, może być obiecującym kandydatem do ponownego zastosowania w leczeniu zespołu Raynauda.
Opracowanie: Marek Meissner
