Endokan – nowy marker dla łuszczycy zwykłej i miażdżycy naczyń?

Łuszczyca zwykła jest dermatozą zapalną, która charakteryzuje się nadmierną proliferacją naskórkową, nadekspresją leukocytarnych cząstek adhezyjnych oraz naciekiem z leukocytów. Schorzenie to ma związek z podwyższonym ryzykiem rozwoju chorób sercowo-naczyniowych. Dysfunkcja śródbłonka naczyniowego to początkowy proces w rozwoju miażdzycy – endokan jest cząsteczką swoistą dla ludzkiego śródbłonka naczyniowego a zarazem markerem jego dysfunkcji.

Autorzy cytowanej pracy zbadali zależność pomiędzy stężeniem endokanu w surowicy a ryzykiem rozwoju chorób sercowo-naczyniowych i nasileniem łuszczycy zwykłejBadaniem objęto 29 pacjentów chorujących na łuszczycę zwykłą oraz 35 osób stanowiących grupę kontrolną. W obu grupach oznaczano stężenie endokanu i hsCRP w surowicy krwi oraz oceniano grubość blaszki wewnętrznej tętnicy szyjnej (cIMT).
Wykazano istotne różnice w zakresie stężenia endokanu w obu grupach (P<0,001). U pacjentów z łuszczycą stężenie endokanu w surowicy krwi wykazywało dodatnią korelację z współczynnikiem PASI, hsCRP oraz cIMT (odpowiednio r=0,477, P=0,009; r=0,484, P=0,008 oraz r =0,408 i P=0,02).
Wynika z tego zatem, że u pacjentów z łuszczycą zwykłą stężenie obecnego w surowicy krwi endokanu jest skorelowane z podwyższonym ryzykiem rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego oraz z ciężkością tej dermatozy. Endokan wydaje się być zatem nowym, obiecującym markerem obu tych schorzeń. Czy wkrótce stanie się także celem nowych terapii?